• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حور (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حور: (وَ زَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ)
«حور» جمع‌ «حوراء» و «احور» به کسی گفته می‌شود که سیاهی چشمش کاملًا مشکی، و سفیدی آن کاملًا شفاف باشد، و یا به طور کلی کنایه از جمال و زیبایی کامل است؛ چرا که زیبایی، بیش از همه در چشمان، تجلی می‌کند، و به این ترتیب، کلمه‌ «حور» بر مذکر و مؤنث هر دو اطلاق می‌شود، و مفهوم گسترده‌ای دارد که همه همسران بهشتی را شامل می‌شود؛ همسران زن برای مردان با ایمان و همسران مرد برای زنان مؤمن (دقت کنید).



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با حور:

۱.۱ - آیه ۵۴ سوره دخان

(كَذَلِكَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ) (اینچنین‌اند بهشتیان؛ و آنها را با «حورالعین» تزویج می‌کنیم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه حور جمع حوراء است، که به معنای زنی است که سفیدی چشمش بسیار سفید، و سیاهی آن نیز بسیار سیاه باشد، و یا به معنای زنی است که دارای چشمانی سیاه چون چشم آهو باشد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۲۰ سوره طور

(مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ) (این در حالی است که بر تخت‌هایی که در کنار هم چیده شده تکیه می‌زنند، و «حورالعین» را به همسریِ آنها در می‌آوریم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: منظور از تزویج قرین شدن دو نفر با همند. و معنای جمله این است که: ما ایشان را قرین حور العین کردیم، نه اینکه میان آنان عقد زناشویی برقرار ساختیم، به دلیل اینکه فرموده: بحور عین و تزویج را با حرف باء متعدی کرده و اگر منظور از تزویج نکاح به عقد بود احتیاج به حرف باء نبود، هم‌چنان که در جای دیگر قرآن بدون حرف مذکور مفعول خود را گرفته از آن جمله آیه‌ (زَوَّجْناکَها) است، که- به طوری که گفته‌اند- معنایش این است که ما زینب را به ازدواج تو در آوردیم. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۷۲ سوره رحمن

(حُورٌ مَّقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ) (حوریانی که در خیمه‌های بهشتی مستورند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: حوريان مقصور در خيمه‌هايند ، معنايش اين است كه: از دستبرد اجانب محفوظند، زنانى مبتذل نيستند، كه غير شوهران نيز ايشان را تماشا كنند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. دخان/سوره۴۴، آیه۵۴.    
۲. طور/سوره۵۲، آیه۲۰.    
۳. رحمن/سوره۵۵، آیه۷۲.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۲۶۲.    
۵. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۲۷۸.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۱، ص۲۲۵.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۴۴۰.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۱۹۴.    
۹. دخان/سوره۴۴، آیه۵۴.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۹۸.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۲۲۸.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۱۴۹.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۲۵.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۱۶.    
۱۵. طور/سوره۵۲، آیه۲۰.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۴.    
۱۷. احزاب/سوره۳۳، آیه۳۷.    
۱۸. شهاب‌الدین آلوسی، سید محمود، تفسیر روح المعانی، ج۲۲، ص۲۶.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۶.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۲.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۴۹.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۷۵.    
۲۳. رحمن/سوره۵۵، آیه۷۲.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۴.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۸۷.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۱۱.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۲۳.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۵۲.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حور»، ص۱۹۸.    






جعبه ابزار