• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حصا (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حِصا (به کسر حاء) و إِحْصاء (به همزه مکسور و سکون حاء) از واژگان قرآن کریم به معنای اتمام شمارش، تحصیل حساب و دانستن است.
مشتقات حِصا که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
اَحْصاها (به همزه مفتوح و سکون حاء) به معنای شمارش،
تُحْصُوها (به ضم تاء و صاد، سکون حاء) به معنای شمردن و تحصیل حساب،
اَحْصاهُم (به همزه مفتوح و سکون حاء) به معناى به دست آوردن و احاطه يافتن به مقدار هر چيز، و تعداد آن،
حَصاة (به فتح حاء) به معنی سنگریزه است.


حِصا و إِحْصاء به معنی اتمام شمارش است.
حَصاة به معنی سنگریزه و جمع آن حصی است.
راغب گوید: عرب در شمردن از سنگ‌ریزه استفاده می‌کرد لذا شمردن را احصاء گفته‌اند چنان‌که ما در شمردن از انگشتان خود استفاده می‌کنیم.


به مواردی از حِصا که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - اَحْصاها (آیه ۴۹ سوره کهف)

(لا یُغادِرُ صَغِیرَةً وَ لا کَبِیرَةً اِلَّا اَحْصاها..)
«کوچک و بزرگی را نگذاشته مگر آن را به شمار آورده است.»

۲.۲ - تُحْصُوها (آیه ۳۴ سوره ابراهیم)

(وَ إِن تَعُدُّواْ نِعْمَتَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا...)
(و اگر نعمت‌هاى خدا را بشماريد، هرگز نمى‌توانيد آنها را احصا كنيد.)

۲.۳ - تُحْصُوها (آیه ۱۸ سوره نحل)

(وَ إِن تَعُدُّواْ نِعْمَةَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ اللّهَ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ)
(و اگر نعمت‌هاى خدا را بشماريد، هرگز نمى‌توانيد آنها را احصا كنيد؛ خداوند آمرزنده و مهربان است.)
مراد از (لا تُحْصُوها) تمام شمردن است یعنی شمارش آن را نمی‌توانید به آخر رسانید. به همین خاطر راغب، احصاء را تحصیل به عدد گفته است و خلاصه، احصاء تمام شمردن و تحصیل حساب است نه فقط یک، دو، سه گفتن. دلیل روشن‌تر قول راغب آیه ۹۴ مریم است که احصاء و عدّ هر دو یک‌جا آمده است یعنی حساب آنها را کرده و آنها را شمرده است. علی هذا احصا به معنی تحصیل حساب و دانستن آن و تعدید به معنی‌ شمردن است.

۲.۴ - اَحْصاهُم (آیه ۹۴ سوره مریم)

(لَقَدْ اَحْصاهُمْ‌ وَ عَدَّهُمْ عَدًّا)
(خداوند همه آنها را احصا كرده، و كاملًا شمارش كرده است.)

۲.۵ - تُحْصُوه (آیه ۲۰ سوره مزمل)

(عَلِمَ اَنْ لَنْ‌ تُحْصُوهُ‌ فَتابَ عَلَیْکُمْ...)
«داند که به سر بردن آن نتوانید.»
آیه درباره عبادت شب است و ضمیر «تُحْصُوهُ» به لیل که در صدر آیه است بر می‌گردد و منظور از احصاء، شب را در حال عبادت به روز آوردن است که بر همه ممکن نیست. و شب زنده‌داری یک‌نوع شمردن دقایق شب است.

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۵۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۴۰.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۱۰۰.    
۴. زبیدی، مرتضی، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۱۹، ص۳۲۷.    
۵. فیروزآبادی، مجدالدین، القاموس المحیط، ج۴، ص۳۱۸.    
۶. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۴۰.    
۷. کهف/سوره۱۸، آیه۴۹.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۵۱.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۲۴.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۷۶.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۳۳.    
۱۲. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۴.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۰.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۸۵.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۶۰.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۳۸.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۸۶.    
۱۸. نحل/سوره۱۶، آیه۱۸.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۶۹.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۳۲۲.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۲۱۹.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۲۳۹.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۴۵.    
۲۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۴۰.    
۲۵. مریم/سوره۱۹، آیه۹۴.    
۲۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۱۱.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۱۵۳.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۱۲.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۲۱۱.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۸۲۲.    
۳۱. مزمل/سوره۷۳، آیه۲۰.    
۳۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۱۶.    
۳۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۷۵.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۸.    
۳۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۷۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حصا»، ج۲، ص۱۵۰-۱۵۱.    






جعبه ابزار