حَسّ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَسّ (به فتح حاء و تشدید سین) از
واژگان قرآن کریم به معنای کشتن،
حیله و استیصال است.
حَسّ به معنای
قتل است.
در
اقرب الموارد گوید:
«حَسَّهُ حَسّاً: قَتَلَهُ وَ اسْتَاْصَلَهُ» در
قاموس حَسّ (به فتح اوّل) را حیله، استیصال و قتل گفته است.
به مواردی از
حَسّ که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ کَمْ اَهْلَکْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هَلْ تُحِسُ مِنْهُمْ مِنْ اَحَدٍ اَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزاً) «چه مردمانی را که پیش از آن‌ها هلاک کرده‌ایم آیا کسی از آن‌ها را می‌بینی یا صدایی از آن‌ها می‌شنوی؟»
(وَ لَقَدْ صَدَقَکُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ اِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِاِذْنِهِ) «
خداوند، وعده خود را به شما، درباره پيروزى بر دشمن در
احُد، تحقّق بخشيد؛ در آن هنگام كه دشمنان را به فرمان او، به قتل مى‌رسانديد.»
در ذیل این آیه گفته: علّت این تسمیه آن است که مقتول درد قتل را حسّ می‌کند.
(تَحُسُّونَهُمْ) از باب نصر ینصر به معنی کشتن و
مصدر آن حَسّ (به فتح اوّل) است.
مجمع البیان در ذیل
آیه فوق گوید: علّت این تسمیه آن است که قتل، حسّ را از بین می‌برد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حسّ»، ج۲، ص۱۳۳-۱۳۴.
