جَفْو (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَفْو (به فتح جیم و سکون فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای کنار شدن و دور شدن است.
این واژه یک بار در
قرآن آمده است.
جَفْو به معنای کنار شدن و دور شدن است.
در
قاموس هست
«جَفَا جَفَاءً وَ تَجَافَی: لَمْ یَلْزَمْ مَکَانَهُ» در
اقرب الموارد تصریح می‌کند که اصل آن واوی است.
لذا در عنوان «جفو» آوردیم با آن‌که مصدرش جفاء است.
به موردی از
جَفْو که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(تَتَجافی جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً) یعنی: «پهلوهایشان از خوابگاه‌ها دوری کند و
پروردگارشان را با بیم و امید می‌خوانند.»
آیه در تعریف اهل ایمان است و برای
عبادت و مناجات خدا از خواب و خوابیدن دور می‌شوند.
اللهمّ اجعلنا منهم.
این صیغه و این مادّه بیشتر از یک بار در
قرآن مجید نیامده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «جفو»، ج۲، ص۴۰.
