ثِقَل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثِقَل (به کسر ثاء و فتح قاف) یا
ثَقیل یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای
سنگین و سنگینی است.
حضرت علی (علیه‌السّلام) در خصوص
شهادتین از این واژه استفاده نموده است.
- ثِقَل (بر وزن عنب) به معنای سنگین و سنگینی آمده است. اصل این واژه در اجسام است، گاهی در معانی نیز به کار می‌رود.
- همچنین واژه «ثِقال» بر وزن رجال است به معنی ثقیل‌ها.
- واژه «أَثقال» نیز جمع «ثقل» (بر وزن علم) بوده و به معنای آن چیزی است که حملش سنگین می‌باشد. از اين ماده سى و هشت مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره شهادتین فرموده‌اند:
«وَ نَشْهَدُ ... شَهَادَتَيْنِ تُصْعِدَانِ الْقَوْلَ، وَ تَرْفَعَانِ الْعَمَلَ، لاَيَخِفُّ مِيزَانٌ تُوضَعَانِ فِيهِ، وَلاَ يَثْقُلُ مِيزَانٌ تُرْفَعَانِ مِنُهُ»؛
«... شهادتى كه سخن را بالا مى‌برد و عمل را به پيشگاه خدا به مرحله قبول مى‌رساند. شهادتى كه در هر ميزانى گذاشته شود سبك نمى‌گردد و از هر ميزانى برگرفته شود سنگين نخواهد بود.»
«تثاقل» به معنای ثقل و سنگینی را بر خود هموار کردن است؛ چنان‌که در
خطبه ۳۹،
آمده است.
از ماده ثقل و مشتقات آن ۳۸ مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثقل»، ص۱۸۷.
