• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ثَبْط (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ثَبْط (به فتح ثاء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای حبس و بازداشتن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در نکوهش از نامه‌های مکرر معاویه، از این واژه استفاده نموده است.



ثَبْط به معنای حبس و بازداشتن، آمده است.
چنان‌که گفته می‌شود: «ثَبطَه عَنِ الاَمر: عَوّقه.»


یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - ثَبَّطَک - نامه ۷۳ (خطاب به معاویه)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای خطاب به معاویه می‌نویسد:
«وَ اعْلَمْ أَنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ ثَبَّطَکَ عَنْ أَنْ تُراجِعَ أَحْسَنَ أُمورِكَ، وَ تَأْذَنَ لِمَقالِ نَصيحَتِكَ.»
«بدان شیطان تو را باز داشته از این‌که: بهترین کارهایت را در نظر بگیری و به کلام نصیحت گوش بدهی.»


این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۱۸۲.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۴، ص۲۴۰.    
۳. فیروز آبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۶۶۱.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه ت الحسون، ص۷۶۲، نامه ۷۳.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۴۷، نامه ۷۳.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۶۳، نامه۷۳.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۲۵، نامه ۷۳.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۸۶.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۸۷.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۱، ص۴۰۳.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۴۰۲.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۶۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثبط»، ص۱۸۲.    






جعبه ابزار