توفیه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَوْفِیَة (به فتح تاء و سکون واو و کسر فاء و فتح یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای تمام دادن حق است.
تَوْفِیَةبه معنای تمام دادن حق است. «وَفَّی فلانا حقّه تَوْفِیَةً» یعنی حق او را تمام و کمال داد.
(وَ وُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ ما کَسَبَتْ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ) «هر
نفس آنچه کرده تمام داده شود و آنها در باره رسیدن به تمام حق مظلوم نمی‌شوند.»
(وَ اِنَّما تُوَفَّوْنَ اُجُورَکُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ) «جز این نیست که پاداش‌تان را بالتمام در
روز قیامت می‌یابید.»
(اَمْ لَمْ یُنَبَّاْ بِما فِی صُحُفِ مُوسی) «آیا با خبر نشده بآنچه در نامه‌های
موسی و
ابراهیم است؟»
(وَ اِبْراهِیمَ الَّذِی وَفَّی) «ابراهیمی که آنچه از حق خدا در عهده‌اش بود بطور تمام ادا کرد.»
ظاهرا اشاره به آیه
(وَ اِذِ ابْتَلی اِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَاَتَمَّهُنَّ) ((به خاطر آوريد) هنگامى كه
خداوند، ابراهيم را با وسايل گوناگونى آزمود و او به خوبى از عهده اين آزمايش‌ها برآمد.)
می‌باشد که در باره آن حضرت «اتمّهنّ» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «توفیه»، ج۷، ص۲۳۰.
