• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

توفِّی (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





توفِّی: (وَ هُوَ الَّذی یَتَوَفَّاکُمْ)
«توفِّی» از مادّه‌ «توفِّی» در لغت به معنای بازگرفتن است، و اینکه خواب را یک نوع باز گرفتن روح معرفی کرده، به خاطر آن است که خواب- همان طور که معروف است- برادر مرگ است. «تَوَفِّی» از مادّه‌ «وَفَیَ» به معنای قبض و دریافت کامل نیز آمده است.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با توفِّی:

۱.۱ - آیه ۶۰ سوره انعام

(وَ هُوَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُم بِاللَّيْلِ وَ يَعْلَمُ مَا جَرَحْتُم بِالنَّهَارِ ثُمَّ يَبْعَثُكُمْ فِيهِ لِيُقْضَى أَجَلٌ مُّسَمًّى ثُمَّ إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ ثُمَّ يُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ) (اوست آن كسى كه روح شما را در شب به هنگام خواب مى‌گيرد؛ و از آنچه در روز انجام داده‌ايد آگاه است؛ سپس در روز شما را از خواب برمى‌انگيزد؛ و اين وضع همچنان ادامه مى‌يابد تا سرآمد معيّنى فرا رسد؛ سپس بازگشت شما به سوى اوست؛ آنگاه شما را از آنچه انجام مى‌داديد، با خبر مى‌سازد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: توفى گرفتن تمامى چيزى را گويند. خدای سبحان در آیات قرآن و از آن جمله در يك آيه بعد از آيه مورد بحث، اين كلمه را به معناى گرفتن روح استعمال كرده است، هم چنان كه در آيات ديگرى كه از آن جمله است آيه مورد بحث، خواب بردن را هم توفى ناميده. و در آيه‌: (للَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِها وَ الَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنامِها) كلمه مزبور را هم به آن معنا و هم به اين معنا استعمال كرده است، چون مرگ و خواب، هر دو در قطع كردن رابطه نفس از بدن مشتركند، همانطورى كه بعث به معناى بيدار كردن و بعث به معناى زنده كردن، هر دو در برقرار ساختن اين رابطه شريك مى‌باشند، زيرا هر دو باعث مى‌شوند كه نفس دو باره آن تصرفاتى را كه در بدن داشت، انجام دهد و اما اينكه توفى را مقيد به شب و بعث را مقيد به روز نموده، بدان جهت بوده است كه غالبا مردم در شب به خواب رفته و در روز بيدارند، و گر نه خصوصيتى در خواب شب نيست. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه ۴۲ سوره زمر

(اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَيُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ) (خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض مى‌كند، و روح كسانى را كه نمرده‌اند نيز به هنگام خواب مى‌گيرد؛ سپس ارواح كسانى كه فرمان مرگشان را صادر كرده نگه مى‌دارد و ارواح ديگرى را كه بايد زنده بمانند باز مى‌گرداند تا سرآمدى معيّن؛ در اين امر نشانه‌هاى روشنى است براى كسانى كه مى‌انديشند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در مجمع البيان گفته: كلمه توفى به معناى گرفتن چيزى است به طور تمام، مثلا وقتى مى‌گويند: توفيت حقى من فلان و نيز استوفيت حقى من فلان معنايش اين است كه من تمامى حقم را از فلانى گرفتم‌. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. انعام/سوره۶، آیه۶۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۸۷۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۴۴۴.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۵، ص۳۳۸.    
۵. زمر/سوره۳۹، آیه۴۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۴۹۸.    
۷. انعام/سوره۶، آیه۶۰.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۳۵.    
۹. زمر/سوره۳۹، آیه۴۰.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۱۸۴.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۱۳۰.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۱۲۱.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۸۲.    
۱۴. زمر/سوره۳۹، آیه۴۲.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۶۳.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۴۰۷.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۶۸.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۸۶.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۸۱.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «توفِّی»، ص۱۴۶.    






جعبه ابزار