تشبیه جوان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خدمتکاران بهشتی ، خادمانی ويژه‌اند که عاشقانه و پروانه‌وار پذيرايى مى‌كنند.
تشبیه نوجوانان طواف کننده بر گرداگرد بهشتیان، به مروارید نهفته
در صدف:
•ویطوف علیهم غلمان لهم کانهم لؤلؤ مکنون
«و (براى پذيرايى آنان) پسران نوجوان بهشتى خاص آنان گردشان مى‌گردند كه گويى (
در زيبايى و صفا) مرواريدى نهفته (
در صدف) اند.»
عبارت «لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ»
در قرآن ۲بار آمده است: يك‌بار درباره
همسران بهشتی و يك‌بار درباره
خادمان بهشتی.
مروارید در درون
صدف به قدرى تازه و شفاف و زيبا است كه حد ندارد هر چند
در بيرون
صدف نيز قسمت زيادى از زيبايى خود را حفظ مى‌كند ولى گرد و غبار
هوا و آلودگى دست‌ها هر چه باشد از صفاى آن مى‌كاهد، خدمتگزاران بهشتى آن قدر زيبا و سفيد چهره و باصفا هستند كه گويى مرواريدهايى
در صدف‌اند! تعبير به" يَطُوفُ عَلَيْهِمْ" (بر آنها
طواف مى‌كنند) اشاره به آمادگى دائمى آنها براى خدمت است.گرچه
در بهشت نيازى به خدمتكار نيست، و هر چه بخواهند
در اختیار آنها قرار مى‌گيرد، ولى اين خود
احترام و اكرام بيشترى براى بهشتيان است.
در حديثى آمده است كه از
رسول اكرم ص سؤال كردند اگر خدمتگزار همچون مرواريد
در صدف باشد، مخدوم يعنى مؤمنان بهشتى چگونه‌اند فرمود:و الذى نفسى بيده فضل المخدوم على الخادم كفضل القمر ليلة البدر على سائر الكواكب: برترى مخدوم بر خدمتگزار
در آنجا همچون برترى
ماه در شب چهارده بر ساير
کواکب است.تعبير به" لهم" نشان مى‌دهد كه هر يك از مؤمنان خدمتگزارانى مخصوص به خود دارد.و از آنجا كه بهشت جاى
غم و اندوه نيست آن خدمتگزاران نيز از خدمت مؤمنان نهايت لذت را مى‌برند.
تشبیه نوجوانان طواف کننده بر گرداگرد بهشتیان، به مروارید پراکنده:
•ویطوف علیهم ولدن مخلدون اذا رایتهم حسبتهم لؤلؤا منثورا
«و بر گرد آنها پسرانى جاودانى (
در طراوت و نوجوانى) و
دستبند و گوشواره‌دار (به خدمت) مى‌گردند كه چون آنها را ببينى پندارى مرواريدى غلتان و پراكنده‌اند.»
«وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ» به معناى جوانانى است كه
گوشواره معروف به" خلدة" را به
گوش دارند. و منظور از اينكه فرمود: تو
گمان مى‌كنى كه لؤلؤ منثوراند، اين است كه آن خدمتگزاران آن قدر صفاى لون دارند، و آن قدر چهره‌هايشان نورانى است كه
نور رويشان به روى يكديگر مى‌تابد، تو گويى
در مجالسى كه ايشان خدمت مى‌كنند لؤلؤ نثار كرده‌اند.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۷۳، برگرفته از مقاله «تشبیه جوان».
