بِئْر (مفردات‌قرآن)

بِئْر (به کسر باء) از واژگان قرآن کریم به معنای چاه است.

بِئْر به معنای چاه است.

به موردی از بِئْر که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ بِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَشیدٍ)
«و چاه معطّل که آب بر، ندارد و کاخ گچ‌کاری شده.»

در نهایه آمده: گویند «بئر» چاه کهنه و قدیمی است که حفر کننده و مالک آن معلوم نیست.
این نقل با کلمه‌ (مُعَطَّلَةٍ) خیلی مناسب است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۵۸.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۱۵۳.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۲۱۲.
۴.	↑ حج/سوره۲۲، آیه۴۵.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۵۴۸.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۸۸.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۲۲۳.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۴۱.
۹.	↑ ابن اثیر، مجدالدین، النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، ج۱، ص۸۹.