بُعْد - به ضم باء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُعْد (به ضم باء و سکون عین) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای دوری، دور و دورکردن می‌باشد.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
اموات از این واژه استفاده نموده است.
بُعْد به معنای دوری آمده است.
«
بعید»: به معنای دور.
«
ابعاد»: به معنای دور کردن می‌باشد و به معنی نفرین و لعنت نیز می‌آید.
«
مباعده»: به معنای دور کردن، آمده و متعدی است.
«
تباعد»: به معنای دور شدن.
«
استبعاد»: به معنای بعید کردن و بعید حساب کردن.
«
مباعد»: به معنای دور کننده.
در «نهج البلاغه» جمع بعید، ابعاد آمده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
آن حضرت (علیه‌السلام) درباره مردگان فرموده:
«جَميعٌ وَ هُمْ آحادٌ، وَ جيرَةٌ وَ هُمْ أَبْعادٌ.» «گرد همند ولى تنهايند، همسايه‌اند ولى از هم دور.»
«طیّه» منزل که
انسان آن‌را
قصد کرده و میل خود را به آن می‌پیچد و مایل می‌کند.
درباره
مرگ فرموده است:
«فَإِنَّ الْمَوْتَ هادِمُ لَذّاتِكُمْ، وَ مُكَدِّرُ شَهَواتِكُمْ، وَ مُباعِدُ طِيّاتِكُمْ.» «یعنی مرگ از بین برنده لذّات و تیره‌کننده امیال و دور‌کننده منازل شماست،»
مواردی متعدد از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بُعد»، ص۱۴۵-۱۴۴.
