• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بَقْل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





بَقْل (به فتح باء و سکون قاف) از واژگان قرآن کریم به معنای سبزی‌ است.
این لغت یک بار بیشتر در قرآن نیامده است.



بَقْل به معنای سبزی‌ است.


به مواردی از بَقْل که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - بَقْلِها (آیه ۶۱ سوره بقره)

(یُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْاَرْضُ مِنْ‌ بَقْلِها)
(براى ما فراهم سازد از آن‌چه زمين مى‌روياند، از سبزيجات.)
راغب گوید: بقل آن است که اصل و فرع آن در زمستان نروید. این معنی اعم از «بقل» در آیه فوق است، مراد از آن در آیه به قرینه قثّاء، فوم، عدس و غیره: تره خوردنی است.


این لغت یک بار بیشتر در قرآن نیامده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۱۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۳۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۵، ص۳۲۳.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۶۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۹.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۶۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۴۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۹۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۵۶.    
۱۰. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۳۸.    
۱۱. بقره/سوره۲، آیه۶۱.    
۱۲. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۱۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بقل»، ج۱، ص۲۱۶.    






جعبه ابزار