• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بَغْل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: بِغٰالَ (لغات‌قرآن)، بغل.


بَغْل (به فتح باء و سکون غین) از واژگان قرآن کریم به معنای استر است.



بَغْل به معنای استر است.
جمع آن در قرآن بغال آمده‌ است.


به مواردی از بَغْل که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْبِغالَ‌ (آیه ۸ سوره نحل)

(وَ الْخَیْلَ وَ الْبِغالَ‌ وَ الْحَمِیرَ لِتَرْکَبُوها وَ زِینَةً)
(همچنين اسب‌ها و استرها و الاغ‌ها را آفريد، تا بر آنها سوار شويد و زينت شما باشد)
بغل حیوانی است اهلی پدرش الاغ و مادرش اسب است.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۰۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۳۶.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۵، ص۳۲۳.    
۴. نحل/سوره۱۶، آیه۸.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۸.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۳۱۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۲۱۲.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۲۳۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۴۲.    
۱۰. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۱۸۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بغل»، ج۱، ص۲۰۷.    






جعبه ابزار