بوهای بهشتی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مقربان درگاه الهی هنگام
مرگ بوی
ریحان بهشتی را
استشمام می‌کنند:
«فَاَمّا اِن کانَ مِنَ المُقَرَّبین• فَرَوحٌ
و رَیحانٌ
و جَنَّتُ نَعیم»،
گرچه برخی عبارتِ «فَرَوحٌ
و رَیحانٌ...» را اشاره به تحقق
لطف و رحمت خداوند در حق
مقربان الهی می‌دانند.
در بهشت آبهایی تغییرناپذیر وجود دارد: «فیها اَنهـرٌ مِن ماء غَیرِ ءاسِن...».
مفسران مقصود از آیه را تغییر
طعم و بوی آبها دانسته
و برخی تصریح کرده‌اند که آبهای بهشتی بدبو نیستند.
قرآن شراب بهشتیان را آمیخته با
کافور : «اِنَّ
الاَبرارَ یَشرَبونَ مِن کَاس کانَ مِزاجُها کافورا»
و زنجبیل : «یُسقَونَ فیها کَاسـًا کانَ مِزاجُها
زَنجَبیلا»
دانسته است که در توضیح آن مفسران دو احتمال داده‌اند: ۱. نوشیدنی (شراب)
ابرار را به کافور
و زنجبیل می‌آمیزند. ۲. مزه نوشیدنی آنها
بو و مزه کافور
و زنجبیل دارد. بعضی از مفسران در تفسیر آیه ۵
انسان بعید ندانسته‌اند که تعبیر «
الاَبرارَ یَشرَبونَ مِن کَاس کانَ مِزاجُها کافورا» وصف باطن
و حقیقت عملِ
ابرار باشد.
در آیه‌ای دیگر پس از ذکر نوشیدنی
ابرار در
بهشت آمده است: «... خِتـامُهُ مِسکٌ».
در تفسیر این آیه آرای گوناگونی ارائه شده است؛ از جمله اینکه
مؤمن پس از آشامیدن
شراب بهشتی ، بوی
مشک را از آن می‌یابد،
آن شراب با مشک آمیخته شده است،
آیه تمثیلی است تا کمال نفاست
و بوی خوش آن شراب را نشان دهد،
ظرف آن شراب به جای گِل، از مشک ساخته شده است،
و جام شراب با نوعی مشک خوش بو مُهر
و موم شده است.
یکی از نعمتهای بهشتی برای
اصحاب یمین درخت «طَلْح» است که آن را دارای بوی خوشی دانسته‌اند:
«
و اَصحـبُ الیَمین...
و طَـلح مَنضود».
الاصفی فی تفسیر القرآن؛ التبیان فی تفسیرالقرآن؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم؛ تفسیر آسان (منتخبی از تفاسیر معتبر)؛ تفسیر اثنی عشری؛ تفسیر الجلالین؛ تفسیر الصافی؛ تفسیر عاملی؛ تفسیر غریب القرآن الکریم؛ تفسیر القرآن العظیم، ابن کثیر؛ تفسیر القمی؛ تفسیر منهج الصادقین؛ تقریب القرآن الی الاذهان؛ جامع البیان عن تاویل آی القرآن؛ الجامع لاحکام القرآن، قرطبی؛ جلاء الاذهان
و جلاء الاحزان، گازر؛ الجواهرالحسان فی تفسیر القرآن، ثعالبی؛ الدرالمنثور فی التفسیر بالماثور؛ روض الجنان
و روح الجنان؛ زادالمسیر فی علم التفسیر؛ فتح القدیر؛ فرهنگ فارسی؛ لسان العرب؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن؛ معانی القرآن، نحاس؛ مفردات الفاظ القرآن؛ مواهب علیّه (تفسیر حسینی)؛ المیزان فی تفسیر القرآن.
مرکز دائرة المعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله «بو».
