بشارت‌های عیسی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حضرت عیسی (علیه‌السّلام) به آمدن
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و
مهدی (علیه‌السّلام) بشارت داده بودند.
روزی حضرت عیسی (علیه‌السّلام) از سرزمین
اردن به طرف
بیت المقدس می‌رفت، در مسیر راه به همراهان فرمود: در فلان جا الاغی همراه کره اش می‌چرخد، آن را به این جا بیاورید. همراهان رفتند و
الاغ را آوردند. عیسی (علیه‌السّلام) بر آن سوار شد و به شهر
اورشلیم وارد گردید و در آن جا از چند نفر که بیماری سختی داشتند
عیادت کرد و به
اذن خدا به آنها
شفا داد. سپس وارد بیت المقدس گردید، در آن جا بعضی از آن حضرت پرسیدند: «ای رسول خدا! به ما
خبر بده که پایان
دنیا چگونه است و کی خواهد بود؟»
عیسی (علیه‌السّلام): «به شما خبر می‌دهم که بعد از من پیامبری خواهد آمد که نام او
احمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) «بشارت عیسی (علیه‌السّلام) به آمدن پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به نام احمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در
آیه ۶
سوره صف آمده است و در کتاب
انجیل این بشارت به نام
«
فارقلیط» است که ازنظر فرهنگ یونانی به معنی «شخص مورد ستایش» معادل احمد و محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است». یکی از فرزندان او حضرت مهدی (علیه‌السّلام) حجت خدا بر انسانها خواهد بود. او
قیام می‌کند و
جهان را همان گونه که پر از
ظلم و جور شده، پر از
عدل و داد می‌نماید و من در
زمان او از
آسمان فرود می‌آیم و
ظهور من، نشانه ظهور
قیامت خواهد بود.»
در روایات اسلامی، آمده که هنگام ظهور
حضرت مهدی (علیه‌السّلام)، حضرت عیسی (علیه‌السّلام) از آسمان به
زمین فرود می‌آید و در بیت المقدس پشت سر آن حضرت
نماز می‌خواند و از یاران آن حضرت شده و پیروانش را به پذیرش رهبری او دعوت می‌نماید و موجب تقویت و گسترش امر آن حضرت می‌گردد و بر فراز گردنه «افیق» بیت المقدس، حربه‌ای در دست دارد و در
قتل دجال شرکت می‌کند و در صف نماز، امام مهدی (علیه‌السّلام) به او می‌گوید: «به پیش برو تا به تو اقتدا کنیم.» عیسی (علیه‌السّلام) می‌گوید: «شما خاندانی هستید که برای هیچ کس تقدم بر شما روا نیست.
تبلیغات عیسی (علیه‌السّلام) و افزایش پیروان او موجب شد که
یهودیان و روحانی نمایان
یهود،
کینه آن حضرت (علیه‌السّلام) را به دل گرفتند و به فکر افتادند تا
توطئه قتل آن بزرگ مرد را فراهم سازند. آنها برای اجرای اهداف شوم خود
قیصر روم را تحریک کردند و به او گفتند اگر این وضع ادامه یابد، سلطنت تو واژگون خواهد شد. برای حفظ سلطنت خود چاره‌ای جز کشتن عیسی (علیه‌السّلام) نداری.
حضرت عیسی (علیه‌السّلام) از توطئه
دشمن آگاه شد، مکان خود را با یاران مخصوصش عوض می‌کرد و در مخفی گاهها به سر می‌برد تا از گزند دشمن محفوظ بماند.
سرانجام یکی از یاران نزدیکش به نام «
یهودا اسخریوطی» که یکی از
حواریون دوازده گانه آن حضرت بود، به خاطر سی پاره نقره که دشمن به او
رشوه داد، مکان عیسی (علیه‌السّلام) را به دشمن نشان داد تا آن حضرت را دستگیر کرده و به دار زنند.
ولی خود او که شباهت زیادی به عیسی (علیه‌السّلام) داشت، به جای عیسی (علیه‌السّلام) به دست
یهود کشته شد و
چاهی را که کنده بود، خود در میان آن سقوط کرد، توضیح این که:
عیسی (علیه‌السّلام) با یاران مخصوصی به باغی وارد شد و در آن جا مخفی گردید، ولی بر
اثر گزارش «
یهودا» وقتی که
شب فرا رسید و
هوا تاریک گردید، جاسوسان و جلادان دشمن از در و
دیوار باغ، وارد شدند و حواریون را احاطه کردند. وقتی که حواریون خود را در
خطر شدید دیدند، عیسی (علیه‌السّلام) را تنها گذاشته و گریختند. در چنین لحظه خطرناک،
خداوند عیسی (علیه‌السّلام) را تنها نگذاشت، او را یاری کرد و وجودش را از
چشم مهاجمان پوشانید، در نتیجه آن مردی را که شباهت کامل به عیسی (علیه‌السّلام) داشت. (یعنی همان
یهودا اسخریوطی) به جای عیسی (علیه‌السّلام) دستگیر کردند، آن مرد بر اثر وحشت و ناراحتی شدید، خود را باخت، دهانش
لال شد و نتوانست خود را معرفی کند.
یهودا به دست جلادان به
دار آویخته شد و اعدام گردید و به مکافات عمل خود رسید.
قیصر روم و وزیران و لشکریان پنداشتند، عیسی (علیه‌السّلام) را کشته‌اند، ولی به فرموده
قرآن:
«ما قتلوه و ما صلبوه و لکن شبه لهم؛ نه عیسی (علیه‌السّلام) را کشتند و نه به دار آویختند، ولی امر به آنها مشتبه شد.»
در جامعه منعکس شد که عیسی (علیه‌السّلام) اعدام گردید، حتی
مسیحیان همین عقیده را دارند و شعار
صلیب که در تمام شؤون زندگی مسیحیان دیده می‌شود، براساس این اعتقاد است که عیسی (علیه‌السّلام) مصلوب شد یعنی به دار آویخته شد و به
شهادت رسید.
ولی طبق
نص صریح قرآن؛ «او کشته نشد و به دار آویخته نشد، بلکه خداوند او را
زنده به سوی خود برد»
؛ «بل رفعه الله الیه» ـ در عالم ملکوت و کروبیان، حادثه عروج عیسی (علیه‌السّلام) به آسمان، حادثه بسیار مهمی بود که
ابلیس هنگام تولد پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به شیطانها گفت: «از
زمان عروج عیسی (علیه‌السّلام) به آسمان تاکنون (یعنی ۵۳۷
سال) چنین حادثه‌ای رخ نداده است.» این سخن ابلیس بیانگر عظمت حادثه عروج عیسی (علیه‌السّلام) و تولد پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است؛
و هم اکنون زنده است و در آسمان به سر می‌برد و هنگام ظهور حضرت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) به زمین فرود خواهد آمد و پشت سر آن حضرت
نماز می‌خواند.
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در شب
معراج، که از
مکه به بیت المقدس و از آن جا به آسمانها
عروج کرد، با پیامبران و
فرشتگان بسیار ملاقات و گفتگو نمود. از جمله: وقتی که همراه
جبرئیل وارد بیت المقدس شد،
ابراهیم و
موسی و عیسی (علیهم‌السّلام) در پیشاپیش پیامبران بسیار به استقبال آن حضرت آمدند، در آن جا پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) جلو ایستاد و همه پیامبران از جمله ابراهیم، عیسی و موسی (علیهم‌السّلام) به آن حضرت اقتدا کرده
نماز جماعت خواندند.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در مسیر خود پس از آن که از آسمان اول دیدن کرد، به آسمان دوم عروج نمود. در آن جا چهره دو مردی که کاملا شباهت به هم داشتند، نظرش را جلب نمود، از جبرئیل پرسید: «اینها کیستند؟» جبرئیل عرض کرد: «اینها دو پسر خاله همدیگر،
یحیی و عیسی (علیهما‌السلام) هستند، بر آنها سلام کن.»
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بر آنها
سلام کرد، آنها نیز بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) سلام کردند و برای همدیگر از درگاه خدا طلب
آمرزش نمودند. عیسی و یحیی (علیهما‌السلام) گفتند:
«مرحبا بالاخ الصالح و النبی الصالح؛ آفرین به
برادر شایسته و پیامبر شایسته.»
بشارت؛
بشارت انبیا (قرآن)؛
بشارت اولیاءالله (قرآن).
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «بشارت‌های عیسی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۴/۱۱/۲۴
