بربا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَرْبا ، نامی که
مصریان به کلیه
معابد و ابنیه کهن خوداطلاق می‌کردند.
بَرْبا ، نامی که مصریان به کلیه معابد و ابنیه کهن اطلاق می کردند. این قول ابن جُبیر را یاقوت نیز تأیید کرده است
را یاقوت نیز تأیید کرده است.
به گفتة یافوت،
«بربا کلمه ای
قبطی است» و به بناهای محکم و کهن عهد
بت پرستی که برای
جادوگری به کار می‌رفته است، اطلاق می‌شود.این بناها بسیار شگفت انگیز بوده و
نقاشیها و
مجسمه های بسیار داشته است.
عبداللّطیف نیز به عظمت این معابد و ابعاد موزون و حجم فوق العاده مواد به کار رفته در آن‌ها اشاره کرده و از کثرت
کتیبه‌ها و نقوش و کنده کاریها و برجسته کاریهای آن‌ها به شگفت آمده است.
به نظر برخی از نویسندگان
عرب ، این نمادهای مختلف برای فواید عملی، یعنی حفظ فنون و وسایلِ حرفه های مختلف و ضبط دانشهای زمان برای نسلهای آینده، بوده است.
سِوِروسِ
اَشَمُونی ، مورخ مسیحی
بَطارقه اسکندریه ، کلمه
بربا را به معنای
معبد کفار غیر
مسیحی ، در مقابل عبادتگاههای مسیحیان، به کار می‌برد.
لفظ عربی «بربا» (جمع آن در عربی قدیم:
بَرابی ) آوانویسی واژه
قبطی «
پرپه » به معنای معبد است.
لفظ بربا را
لئون افریقی نیز به کار برده است.
بسیاری از مؤلفان، داستانهایی باورنکردنی با شاخ و برگ بسیار درباره این معابد نقل کرده اند؛ از قبیل (ذکر این معابد به عنوان) وسایل دفاع از کشور در مقابل دشمنان خارجی با استفاده از
طلسم ، و کشف گنجها تنها
وصف نسبتاً جدی این معابد، از ابن جبیر
است درباره معبد اَخمیم که دیگر وجود ندارد.
(۱) ابن جبیر، رحلة ابن جبیر، بیروت ۱۴۰۴/۱۹۸۴، ص ۴۰.
(۲) ابن ندیم، کتاب الفهرست، چاپ فلوگل، لایپزیگ ۱۸۷۱ـ۱۸۷۲، ج ۱، ص ۳۵۳، ج ۲، ص ۱۸۸.
(۳) عبدالطیف بن یوسف عبدالطیف بغدادی، الافادة والاعتبار، ص ۱۸۲.
(۴) احمدبن علی مقریزی، المواعظ والاعتبار، قاهره ۱۹۱۱ـ۱۹۲۴، ج ۱، ص ۱۶۲.
(۵) یاقوت حموی، معجم البلدان، چاپ ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳، ج ۱، ص ۱۶۵.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بربا»، شماره۸۸۸.
