بت لات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُت لات نام یکی از سه بت مهم مورد پرستش در
کعبه بوده است. نام این
بت در
قرآن در کنار دو بت دیگر به نام‌های
عزی و
منات ذکر شده که از نظر اعراب جاهلی «دختران خدا» به شمار
می‌رفته‌اند.
دومین بت معروف عرب «
لات» نامیده
می‌شد. لات، یکی از سه
زن خدای است که در
قرآن از آن یاد شده است.
این بت، سنگ سفید رنگی بود که تنی چند از
یهود، نزد آن «
سویق» (
سبوس)
می‌کوبیدند.
درباره پدید آمدن این بت، اسطوره‌هایی در میان مردان قدیم رواج داشته است. آنان لات را منسوب به مردی از
ثقیف می‌دانسته‌اند که روی این
صخره، نان
می
پخته و به حاجیان
می‌فروخته است. بعد از مرگ او «عمرو بن ربیعه» به مردم گفته بود که مرد ثقیفی به داخل صخره فرو رفته است و مردم را به پرستش آن بت واداشته بود.
لات، بت ویژۀ مردم ثقیف بود و آنان برای آن، خانه ساخته بودند و آن خانه را از کعبه برتر
می‌دانستند.
این
الهه مؤنث، نزد بابلیان و قبایل عرب، خدای خورشید بود و آن را «الهه فصل تابستان»
می‌دانستند.
پرستش لات، هر چند به صورت یک صخره و بدون شکل بود، به سبب اعتقاد به روحی که درون آن وجود داشت، در چارچوب مذهب «
فیتیشم» قرار خواهد گرفت.
بعد از فراگیر شدن
اسلام، بزرگان ثقیف و متولیان معبد لات، همراه گروهی (
وفد) به مدینه آمدند. این هیئت سیاسی، برای تسلیم شهر
طائف، شرط هایی داشتند که یکی از آنها را حفظ بت لات اعلام کردند، اما
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با آنها مخالفت ورزید، حتی آنها خواستار این شدند که فقط تا سه سال دیگر، بت را نگهدارند و در پایان، تسلیم
رای پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شوند.
با این حال، خود، حاضر به شکستن بت نشدند و حضرت محمٌد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به
مغیرة بن شعبه و
ابوسفیان دستور داد تا آن
بتکده را ویران سازند.
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «اصنام»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۴/۱۸.
