افراط

زیاده‌روی کردن را افراط می‌گویند که دارای احکام تکلیفی و وضعی است و در ابواب طهارت، صلات، خمس، تجارت، قرض، حجر، شرکت، مزارعه، عاریه، وکالت، اطعمه و اشربه و شهادات آمده است.

افراط در بلند خواندن حمد و سوره به حدّی که خارج از متعارف باشد، نماز را باطل می‌کند.

زیاده روی در مصرف، اسراف است.

افراط کردن در صرف مال در کارهای خیر با رشید بودن منافات ندارد.

چنانچه افراط موجب زیان به دیگری گردد، افراط کننده ضامن است، مانند اینکه افراط در آب دادن مزرعه باعث خرابی ساختمان همسایه شود.

فرد امین، مانند رهن گیرنده (مرتهن)، دلال، وکیل و شریکدر صورتی ضامن است که افراط یا تفریط کند.

افراط در خوردن مکروه است و اگر موجب ضرر قابل اعتنا شود یا گمان آن برود، حرام می‌گردد.

مقدار مصرف شده از درآمد، مئونه به شمار می‌رود و خمس ندارد، مگر آنکه در مصرف زیاده روی شده باشد، در این صورت مقدار زیاده روی شده خمس دارد.

افراط در شوخی اگر مصداق خلاف مروّت باشد، بنابر قول به اعتبار آن در عدالت، موجب سقوط عدالت می‌شود.