• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

استعمال افهامی تصدیقی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



استعمال افهامی تصدیقی استعمال لفظ به قصد فهماندن نسبت تامه است.



در مواردی که استعمال، افهامی است و متکلم قصد دارد از معنای موجود در نفس الامر ، اخبار نماید و آن را به مخاطب بفهماند، اگر معنایی که در نظر متکلم است ربطی و غیر مستقل باشد، دو فرض متصور است:
۱. در صورتی که معنای ربطی، از نوع معانی حروف یا از نوع نسب اضافی ناقصه باشد، استعمال افهامی، تصوری است؛
۲. در صورتی که معنای ربطی، از نوع نسبت تامه ، مانند: نسبت تامه میان فاعل و فعل یا نسبت تامه میان مبتدا و خبر ، باشد که هیئت جمله بر این معنای ربطی دلالت می‌کند، به آن استعمال افهامی تصدیقی می‌گویند.


بنابراین، استعمال افهام تصدیقی به استعمالی گفته می‌شود که متکلم در آن، قصد افهام نسبت تامه را به شنونده دارد تا او به آن پی برده و وقوع آن را تصدیق نماید


۱. بروجردی، حسین، نهایة الاصول، ص۲۵.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۸۲، برگرفته از مقاله «استعمال افهامی تصدیقی».    


رده‌های این صفحه : استعمال افهامی




جعبه ابزار