از آیاتقرآن کریم بر می آید که دو عامل سبب از بین رفتن و حبط عمل صدقه می گردد؛ یکى منت و دیگرى آزار است که بعد از عمل صدقه ، عمل و اثر آن را نابود می کنند.
منت گذاردن در پی صدقه دادن موجب حبط آن می شود. «یا ایها الذین آمنوا لا تبطلوا صدقاتکم بالمن ...»«ای کسانی که ایمان آوردهاید! بخششهای خود را با منت ... باطل نسازید!. ..»
اذیت و آزار بعد از صدقه دادن موجب حبط آن عمل می گردد. «یا ایها الذین آمنوا لا تبطلوا صدقاتکم بالمن و الاذی...»«ای کسانی که ایمان آوردهاید! بخششهای خود را با منت و آزار ، باطل نسازید!. ..»
اعمال ریاکارانه و انفاقهاى آمیخته با منت و آزار که از دلهاى سخت و قساوتمند سرچشمه مى گیرد؛ صاحبانش هیچ بهره اى از آن نمیبرند و تمام زحماتشان بر باد میرود.