ابوعلی حسن بن رجاء حصاری جرجرائی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعلی حسن بن رجاء حصاری جرجرائی بغدادی، (م ۲۴۴ هـ)، از ادیبان، کاتبان و شاعران
قرن سوم هجری قمری بود.
ابوعلی حسن بن رجاء بن ابی ضحاک حصاری جرجرائی بغدادی، اصل و تبار وی از جرجرایا، شهری بین
واسط و
بغداد بود. پدرش در زمان
معتصم (خلافت ۲۱۸-۲۲۷ هـ) امیر
دمشق بود که پس از حمله علی بن اسحاق بن یحیی بن معاذ کشته شد.
حسن نیز که در آن زمان همراه پدرش در دمشق بود، از آنجا گریخت.
ابوعلی فردی ادیب، بلیغ، کاتب و شاعری نیکوسرا بود.
او که یکی از نویسندگان رسمی زمان
مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ هـ) و معتصم عباسی در بغداد و فارس بود، از جایگاه خاصی برخوردار بود تا جایی که
ابوتمام و
دعبل خزاعی به حضور او رفته
و او را ستوده‌اند.
او نیز
ابودلف شاعر را ستوده است.
ابوعلی از
ابومحلم و
بکر بن نظاح روایت کرده و
ابوالعباس مبرد نیز از او روایت نموده است.
ابوعلی مدتی سرپرستی دیوان خراج
فارس و
اهواز را به عهده داشت. همچنین از جانب مامون اداره امور ناحیه جبال به او و ابودلف سپرده شده بود
و نیز به روایت
عون بن محمد، از طرف
ابوالصقر اسماعیل بن بلبل مدتی امور
اصفهان را به عهده داشت.
ابوعلی حسن بن رجاء، سرانجام در سال ۲۴۴ هـ در فارس درگذشت.
از ابوعلی حسن بن رجاء پنجاه برگ شعر بر جای مانده است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۵۳، برگرفته از مقاله «ابوعلی حسن بن رجاء».
