جعبری افزون بر دانش قرائت، با علوم گوناگون، نظیر ادبیات عرب ، شعر ، حدیث ، فقه ، اصول و علوم قرآن آشنا بود و این، از تنوع موضوعات و کثرت تألیفات او استفاده میشود.
اثری دیگر از وی با عنوان ر سوخ الاحبار فی منسوخ الاخبار یک بار در ۱۴۰۹ در بیروت، به تحقیق حسنمحمد مقبولی اهدل، و بار دیگر در ۱۴۱۰ در ریاض، به تحقیق بهاء محمد شاهد، چاپ و منتشر شده است.
[۴۳]محییالدینعطیه، صلاحالدین حفنی و محمد خیر رمضان یوسف، ج ۲، ص ۷۰۷، دلیل مؤلفات الحدیث الشریف المطبوعة القدیمة و الحدیثة، بیروت ۱۴۱۶/۱۹۹۵.
[۴۴]ابراهیمبن عمر جعبری، رسوخ الاحبار فی منسوخالاخبار، ج۱، ص ۵۳، چاپ حسن محمد مقبولی اهدل، بیروت ۱۴۰۹/۱۹۸۸.
جعبری در ۹۲ سالگی،
[۴۵]ابنکثیر، البدایة و النهایة، ج ۷، جزء ۱۴، ص ۱۶۸، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت ۱۴۰۷/۱۹۸۷.