• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

إِثْم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





إِثْم (به کسر همزه و سکون ثاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای گناه و ضرر است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد بیان رابطه گناه با ضرر از این واژه استفاده نموده است.



إِثْم به معنای گناه و کار حرام است.
در قرآن کریم آمده:
(وَ اِثْمُهُما اَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما) لذا معلوم است که معنای اصلی آن ضرر است.


یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - أَثِمَ - حکمت ۲۸۹ (افراط در دشمنی)

از آن‌جا که گناه با ضرر رابطۀ مستقیم دارد، لذا امام علی (علیه‌السلام) در این خصوص می‌فرمایند:
«مَن بَالَغَ فِي الْخُصوُمَةِ أَثِمَ
«هر کس در خصومت مبالغه کند به گناه می‌افتد.»


مواردی متعدد از این مادّه در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.


۱. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۷۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۰    
۳. بقره/سوره۲، آیه۲۱۹.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۵۰، حکمت ۲۸۹.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۲۵، حکمت ۲۹۸.    
۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۲۸، حکمت ۲۹۸.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۱۳.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۶۹.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۶۹.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۱۴، ص۱۷۷.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۳۸۹.    
۱۲. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۲۰۴.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۱۴، حکمت ۱۴۶.    
۱۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۰۲، نامه ۵۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اثم»، ص۲۵-۲۶.    






جعبه ابزار