أُفول (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أُفول (به ضم الف) از
واژگان قرآن کریم به معنای غروب کردن است.
أُفول به معنای غروب کردن است.
به موردی از
أُفول که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَلَمَّا اَفَلَ قالَ لا اُحِبُ الْآفِلِینَ) «پس چون غائب شد (غروب کرد)، گفت: غائب‌شونده‌ها را دوست ندارم» .
راغب آن را غائب شدن آفتاب، ماه و ستارگان گفته است.
ولی در
قاموس و غیره اعمّ گرفته‌اند، در قاموس هست
«اَفَلَ المرضِعُ: ذهب لَبَنُهَا» فعل آن از
باب ضرب، نصر و علم هر سه آمده است.
به موردی که در
نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در وصف
دنیا می‌فرماید:
«غُرورٌ حائِلٌ وَ ضَوْءٌ آفِلٌ وَ ظِلٌّ زائِلٌ وَ سِنادٌ مائِلٌ.» غروری است ناپایدار، روشنایی است غروب کننده، سایه‌ای است از بین رونده و ستونی است کج.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «افول»، ج۱، ص۹۲
