• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَیْک (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





أَيْک (به فتح الف و سکون یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای جنگل، بیشه و نی‌زار است.
این کلمه چهار بار در قرآن مجید آمده است.



أَيْک به معنای جنگل، بیشه و نی‌زار است.
اهل لغت آن را به درختان بسیار و پیچیده معنی کرده‌اند مثلا در قاموس آمده است «الشجر الملتفّ الکثیر.»
این معنی با جنگل می‌سازد که به آن در لغت غابَه و اَجَمَه گویند و ایضا آن را غَیْضَه معنی کرده‌اند
آن باتلاقی باشد که آبش فرو رفته و در آن درخت روئیده است و این با بیشه و نی‌زار جور می‌آید.
به هر حال مراد از اصحاب ایکه در قرآن مجید قوم حضرت شعیب است‌.


به موردی از أَيْک که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْاَیْکَةِ (آیه ۱۷۶-۱۷۸ سوره شعراء)

(کَذَّبَ اَصْحابُ‌ الْاَیْکَةِ الْمُرْسَلِینَ • اِذْ قالَ لَهُمْ شُعَیْبٌ اَ لا تَتَّقُونَ • اِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ اَمِینٌ)
اصحاب «ايكه» صاحبان سرزمين‌هاى پردرخت‌ پيامبران را تكذيب كردند، هنگامى كه شعيب به آن‌ها گفت: «آيا تقوا پيشه نمى‌كنيد؟! به يقين من براى شما پيامبرى امين هستم)
گفته‌اند آن محلّی بود در نزدیکی مَدْیَن که شعیب برای آن‌ها نیز مبعوث شده بود.
نیز گفته‌اند که اَیْکه نام شهری بود. ایکه را نمی‌شود با مَدْین یکی دانست که درباره مدین آمده‌ است (وَ اِلی‌ مَدْیَنَ اَخاهُمْ شُعَیْباً) از این می‌فهمیم که شعیب از اهل مدین بود ولی درباره ایکه (اَخَاهُم) نیامده است.
در سوره حجر و شعراء و غیره روشن می‌شود: اصحاب ایکه نیز در اثر طغیان هلاک شده‌اند.
در جوامع الجامع فرموده: در حدیث است شعیب به اهل مَدْیَن و اَیکه هر دو مبعوث شده بود.



این کلمه چهار بار در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۵۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۹۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۲۵۶.    
۴. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۳، ص۲۹۳.    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۲۷.    
۶. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۳، ص۲۹۳.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۲۷.    
۸. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۷۶- ۱۷۸.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۷۴.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۴۰.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۱۲.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۵۵.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۱۶.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۱۳.    
۱۵. هود/سوره۱۱، آیه۸۴.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۱۳.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، جوامع الجامع، ج۲، ص۶۸۹.    
۱۸. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۷۶- ۱۷۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ایک»، ج۱، ص۱۵۱.    






جعبه ابزار