أَوِّه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

أَوِّه (به فتح الف و کسر واو مشدد) از واژگان بکار رفته در قرآن کریم به معنای تاسف و اَوّاه صیغه مبالغه آن است.

---

أَوِّه به معنای تأسف کلمه‌ایست که در مقام نالیدن از فشار و درد گفته می‌شود در نهج البلاغه هست که در وقت یاد آوری شهیدان صفّین فرمود:«اَوِّهْ عَلَی اِخْوَانِی الَّذِینَ قَرَؤُا الْقُرْآنَ فَاَحْکَمُوهُ».
اَوَّاه‌ صیغه‌ی مبالغه است از اَوِّهْ‌ مثل‌ (اِنَّ اِبْراهِیمَ‌ لَاَوَّاهٌ‌ حَلِیمٌ) راغب گوید: اوّاه کسی است که ترس از خدا را آشکار کند، در نهایه آن را بسیار تضرّع کننده گفته است یعنی «ابراهیم بسیار تضرّع کن و بردبار است».
در اصول کافی کتاب دعا باب اوّل از امام باقر (علیه‌السّلام) نقل شده که اوّاه را بسیار دعا کننده فرموده است و در حاشیه از طبرسی نقل شده: اوّاه بسیار دعا کننده و بسیار گریه کننده است، ابن عبّاس چنین گفته و آن از ابی‌عبداللَّه (علیه‌السّلام) مروی است.

---