• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَهْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





أَهْل (به فتح الف و سکون هاء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای خانواده و خاندان می‌باشد.
در بیان حضرت علی (علیه‌السلام) در موارد گوناگونی بکار رفته است.



أَهْل به معنای خانواده و خاندان می‌باشد. چنان‌که راغب در مفردات آورده است: «اهل الرجل» که در اصل کسانی هستند که با او در یک خانه زندگی می‌کنند، بعد به طور مجاز به کسانی که او و آن‌ها را یک نسب جمع می‌کند، اهل بیت آن مرد گفته‌اند.
در قاموس گوید: «اهل رجل، عشیره و اقربای اوست.»، «اهل الامر: والیان امر هستند.» اهل خانه، ساکنان آن است؛ اهل مذهب، معتقدین به آن هستند.


این لفظ در «نهج البلاغه» به این معانی و در موارد متعددی آمده است. مانند: اهل الدنیا ، اهل الشام ، اهل العراق ، اهل الدین ، اهل مصر ، اهل الجهل ، اهل البغی ، اهل البصائر ، اهل الکوفه، اهل الاسلام و ...

۲.۱ - أَهْلَ - حکمت ۱۲۵ (موعظه)

حضرت خطاب به اهل قبرستان کوفه فرمود:
«يا أَهْلَ الدِّيارِ الْموحِشَةِ... أَنْتُمْ لَنا فَرَطٌ سابِقٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ لاحِقٌ.»
«امام (عليه‌السلام) از ميدان «صفّین» باز مى‌گشت. به قبرستانى كه پشت دروازه كوفه بود رسيد، رو به طرف قبرستان كرده فرمود: «اى ساكنان خانه‌هاى وحشتناک و مكان‌هاى خالى و قبرهاى تاريک! اى خاک‌نشينان! اى غريبان! اى تنهايان! اى وحشت‌زدگان! شما در اين راه بر ما پيش قدم شديد و ما نيز به شما ملحق خواهيم شد. (اگر از اخبار دنيا بپرسيد به شما مى‌گويم.)» این لفظ حدود دویست و چهل و چهار بار در «نهج البلاغه» بکار رفته است که از میان آن‌ها به دو محل اشاره می‌شود:
۱ـ یکی «سیّدا شباب اهل الجنّة» درباره حسنین (علیهماالسلام).
۲ـ دیگری کلمه «اهل البیت (علیهم‌السّلام)» است.


۲.۲ - أَهْلِ - نامه ۲۸ (معاویه)

امام (صلوات‌الله‌علیه) با بکارگیری از همین کلمه خطاب به معاویه می‌نویسد:
«وَ مِنّا النَّبِيُّ وَ مِنْكُمُ الْمُكَذِّبُ، وَ مِنّا أَسَدُ اللهِ وَ مِنْكُمْ أَسَدُ الاَْحْلافِ، وَ مِنّا سَيِّدا شَبابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ مِنْكُمْ صِبْيَةُ النّارِ.»
«پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) از ماست. و تكذيب كننده (ابوجهل) از شما، اسداللّه (حمزه) از ماست. و اسد الاحلاف (يعنى ابوسفیان جمع كننده و قسم دهنده احزاب براى جنگ با پيامبر) از شما؛ دو سيّد و آقاى جوانان بهشت (حسن و حسین) از ما هستند و كودكان آتش (اولاد مروان يا فرزندان عقبة بن ابی معیط) از شما.»
مواردی متعدد از این مادّه در نهج البلاغه آمده است.


۱. راغب أصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۹۶، دمشق؛ بیروت، دار القلم، الدار الشامیة، چ اول، ۱۴۱۲.    
۲. فیروز آبادی، مجد الدین، القاموس المحیط، ج۱، ص۹۶۳، بیروت، چ۸، ۱۴۲۶.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۸۳، نامه۲۷.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۸۴، خطبه۴۳.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۷۵، نامه۱۷.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۱۲، حکمت۲۵۲.    
۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۳۶، خطبه۲۱۸.    
۸. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۸۳، خطبه۴۱.    
۹. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۴۲، خطبه۹۷.    
۱۰. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۰۶، نامه۳۲.    
۱۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۶۳، نامه۱.    
۱۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۲۵، نامه۵۱.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۰۲، حکمت ۱۲۵.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۱۸۱، حکمت ۱۳۰.    
۱۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۹۲، حکمت ۱۳۰.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۶۵، حکمت ۱۳۰.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۲۸.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۲۸.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۱۳، ص۷۷.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۱۹۸.    
۲۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۳۲۲.    
۲۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۲۱، نامه ۲۸.    
۲۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۳۶، نامه ۲۸.    
۲۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۸۷، نامه ۲۸.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۰۵.    
۲۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۷۴۹.    
۲۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۷۶۰.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۹، ص۴۰۸.    
۲۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۱۲۱.    
۳۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۵، ص۱۹۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اهل»، ص۹۲.    






جعبه ابزار