• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَصْل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





أَصْل (به فتح الف و سکون صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای ریشه و پایه است.
جمع آن أُصول است.



أَصْل به معنای ریشه و پایه است.


به مواردی از أَصْل که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:


۲.۱ - أَصْلُهَا (آیه ۲۴ سوره ابراهیم)

(كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِي السَّمَاء )
«کلمه پاک همچون درخت پاکی است که ریشه آن ثابت و شاخه‌اش در هوا است.»
جمع آن اصول است‌.


۲.۲ - أُصُولِها ( آیه ۵ سوره حشر)

(أَوْ تَرَكْتُمُوها قَائِمَةً عَلَى أُصُولِها)
(يا آن را به حال خود واگذاشتيد.)



۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۸۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۹.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت- الحسینی، ج۵، ص۳۰۶.    
۴. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۴.    
۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۲۶.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۵۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۷۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۸۰.    
۹. حشر/سوره۵۹، آیه۵.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۴۶.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۵۱.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۰۲-۲۰۳.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۱۵.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۸۹.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اصل»، ج۱، ص۸۸    






جعبه ابزار