أَسْر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَسْر (به فتح الف و سکون سین) از
واژگان قرآن کریم به معنای بستن،
حبس و گرفتار کردن است.
مشتقات
أَسْر که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
تَاْسِرُونَ (به فتح تاء، سکون الف و کسر سین) به معنای اسیر کردیم و به اسارت گرفتیم؛
اَسْرَهُمْ (به فتح الف، راء و سکون سین) به معنای آن‌ها را محکم کردیم، است.
أَسْر به معنای بستن، حبس و گرفتار كردن است.
ناگفته نماند معنى جامع همان بستن و بسته شدن است.
اسير را از آن جهت اسير گويند كه گرفتار و بسته شده است.
أُسارى جمع اسير است يعنى گرفتار شدگان و «
اسراء» نیز جمع اسیر است
به مواردی از
أَسْر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(تَاْسِرُونَ فَرِیقاً) «قسمتی را اسیر و گرفتار می‌کنید.»
(نَحْنُ خَلَقْناهُمْ وَ شَدَدْنا اَسْرَهُمْ) «ما آن‌ها را آفریدیم و ترکیب وجودشان را محکم کردیم.»
میان اعضاء بدن، اتصال و هم‌بستگی هست ما آن پیوند را محکم کردیم آنان که «اسر» را در
آیه فوق، خلقت معنی کرده‌اند، مرادشان باید همان اتصال و ترکیب باشد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اسر»، ج۱، ص۸۱
