آیات اخلاقی در قرآن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیات بسیاری از
قرآن کریم در
فضائل اخلاقی است که به آنها اشاره می‌کنیم.
«و من یتوکل علی الله فهو حسبه ان الله بالغ امره قد جعل الله لکل شی ء قدرا»
وهر کس بر خدا
توکل کند،
کفایت امرش را می‌کند،
خداوند فرمان خود را به انجام می‌رساند، و خدا برای هرچیزی اندازه‌ای قرار داده است.
«من یتق الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لا یحتسب»
هر کس
تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‌کند و او از جایی که گمان ندارد، روزی می‌دهد.
«لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید»
اگر
شکرگزاری کنید، (
نعمت خود را) بر شما خواهم افزود، و اگر
ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است.
«و اصبروا ان الله مع الصابرین»
و
صبر و
استقامت کنید که خداوند با استقامت کنندگان است.
«یا ایها الذین آمنوا توبوا الی الله توبة نصوحا عسی ربکم ان یکفر عنکم سیئاتکم و یدخلکم جنات تجری من تحتها الانهار»
ای کسانی که
ایمان آورده‌اید، بسوی خدا
توبه کنید، توبه‌ای خالص، امید است (با این کار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشدو شما را در باغهایی از
بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است، وارد کند.
«فادعوا الله مخلصین له الدین و لو کره الکافرون»
(تنها) خدا را بخوانید و
دین خود را برای او خالص کنید، هر چند کافران ناخشنود باشند.
«رضوان من الله اکبر»
و
خشنودی خدا بزرگتر است.
«لا تعبدون الا الله و بالوالدین احسانا»
جز خدا را نپرستید وبه
پدر و
مادر خود احسان کنید.
«و قولوا للناس حسنا»
وبا مردم (به زبان) خوش سخن بگویید.
«ان الله یامرکم ان تؤدوا الامانات الی اهلها»
خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانتها را به صاحبانش بدهید.
«اذا حکمتم بین الناس ان تحکموا بالعدل»
هنگامی که میان مردم داوری می‌کنید، به
عدالت داوری کنید.
«و لتکن منکم امة یدعون الی الخیر و یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر و اولئک هم المفلحون»
باید از میان شما، جمعی دعوت به نیکی، و
امر به معروف و نهی از منکر کنند و آنها همان رستگارانند.
«و الذین ینقضون عهد الله من بعد میثاقه و یقطعون ما امر الله به ان یوصل و یفسدون فی الارض اولئک لهم اللعنة»
آنها که
عهد الهی را پس از محکم کردن می‌شکنند، و پیوندهایی را که خدا دستور به برقراری آن داده قطع می‌کنند، و در روی زمین
فساد می‌کنند،
لعنت برای آنهاست.
«الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه اولئک الذین هداهم الله و اولئک هم اولوا الالباب»
همان کسانی که سخنان را می‌شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می‌کنند، آنان کسانی هستند که
خدا هدایتشان کرده، و آنها خردمندانند.
«اتقوا الله و کونوا مع الصادقین»
از خدا بترسید و با
راستگویان باشید.
«من ذا الذی یقرض الله قرضا حسنا فیضاعفه له اضعافا کثیرة و الله یقبض و یبصط»
کیست که به خدا
قرض الحسنه دهد، تا خدا بر آن چند برابر بیفزاید؟ خدا تنگدستی دهد و توانگری بخشد.
«اذا تداینتم بدین الی اجل مسمی فاکتبوه»
چون
وامی تا مدتی معین به یکدیگر می‌دهید، آن را بنویسید.
«الذین یلمزون المطوعین من المؤمنین فی الصدقات و الذین لا یجدون الا جهدهم فیسخرون منهم سخر الله منهم و لهم عذاب الیم»
آنهایی که از مؤمنان
اطاعت کار، در صداقتشان عیب جویی می‌کنند، و کسانی را که (برای
انفاق در راه خدا) جز به مقدار (ناچیز) توانایی خود دسترسی ندارند،
مسخره می‌نمایند، خدا آنها را مسخره می‌کند و برای آنها عذاب دردناکی است.
«و لا تنابزوا بالالقاب»
و با
القاب زشت و ناپسند یکدیگررا یاد نکنید.
«و لا تقولوا لما تصف السنتکم الکذب هذا حلال و هذا حرام لتفتروا علی الله الکذب»
به خاطر دروغی که بر زبانتان جاری می‌شود نگویید این
حلال است و آن
حرام ، تا بر خدا
افترا ببندید.
«و لا یحسبن الذین یبخلون بما آتاهم الله من فضله هو خیرا لهم بل هو شر لهم سیطوقون ما بخلوا به یوم القیامة»
کسانی که
بخل می‌ورزند، و آنچه را خدا از
فضل خویش به آنان داده انفاق نمی‌کنند، گمان نکنند این کار به سود آنها است، بلکه برای آنها
شر است بزودی در روز
قیامت ، آنچه را نسبت به آن بخل ورزیدند، همانند طوقی به گردنشان می‌افکنند.
«و لا یغتب بعضکم بعضا ا یحب احدکم ان یاکل لحم اخیه میتا فکرهتموه»
وهیچ یک از شما دیگری را
غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر
مرده خود را بخورد؟ (به یقین) همه شما از این امر
کراهت دارید.
«اجتنبوا کثیرا من الظن ان بعض الظن اثم»
از بسیاری از گمانها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمانها گناه است.
«و لا تجسسوا»
و هرگز (در کار دیگران)
تجسس نکنید.
«ام یحسدون الناس علی ما آتاهم الله من فضله»
با اینکه نسبت به مردم و بر آنچه خدا از فضلش به آنان بخشیده،
حسد می‌ورزند؟
«و سیعلم الذین ظلموا‌ای منقلب ینقلبون»
آنها که ستم کردند به زودی می‌دانند که بازگشتشان به کجاست.
«ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشة فی الذین آمنوا لهم عذاب الیم فی الدنیا و ال آخرة»
کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مردم با
ایمان شیوع یابد،
عذاب دردناکی برای آنان در
دنیا و
آخرت است.
«هماز مشاء بنمیم»
کسی که بسیار عیبجوست و به
سخن چینی آمدو شد می‌کند، (پیروی مکن).
«ویل لکل همزة لمزة»
وای بر هر
بدگوی عیبجویی.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «آیات اخلاقی در قرآن».
