آب، معادل فارسى «ماء» است. واژه «ماء» در قرآن كريم در مواردى متفاوت به كار رفته است. أ. آب‌هاى متعارف، مانند آب باران، آب چاه و ...، ب. نطفه، ج. آب‌هاى عالم آخرت. با توجّه به اين‌كه از آب به صورت اطلاق، همان معناى متعارف به نظر مى‌آيد، برداشت‌ها در محدوده همين معنا انجام گرفته و دو بخش ديگر، به محلّ خود ارجاع شده است. در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى «بحر»، «سرى»، «سقى»، «عين»، «غسل»، «غرق»، «غيث»، «ماء»، «مشرب»، «مدرار»، «معين»، «نهر» و «وَدْق» استفاده شده است.
