ادیب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ادیب، از اصطلاحات بکار رفته در
علم حدیث بوده و از
الفاظ مدح راوی می‌باشد.
دانشمندان علوم حدیث الفاظ مدح را به سه دسته تقسیم کرده‌اند:
دسته اول الفاظی هستند که در قوت
سند دخالت دارد؛
دسته دوم الفاظی می‌باشند که در قوت
متن دخالت دارند؛
دسته سوم الفاظی هستند که مفید هیچ یک از آن دو نیستند.
در مورد این که مراد از ادیب چیست و این که از کدام دسته به حساب می‌آید اختلاف دارند:
۱- اگر منظور تادّب به آداب شرعی باشد سخن وجیهی است که آن را از دسته اول بدانیم که در قوت سند دخالت دارند. شاید بتوان گفت که مشعر به
وثاقت است؛
۲- اگر منظور عالم به نحو باشد در این که از کدام دسته است، گفته‌اند: لااقل در قوت متن دخالت دارد، و احتمال دارد که در قوت سند نیز دخالت داشته باشد.
برخی هم گفته‌اند: "ادیب" فقط دلالت بر
فضیلت در
علم نحو دارد اما نه دلالت بر قبول روایت دارد و نه مفید حسن و قوت آن است.
در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است:
• بروجردی، سیدعلی، طرائف المقال.
• بهبهانی، وحید، فوائد الحائریه.
• مامقانی، عبدالله، مستدرکات مقباس الهدایه.
• مازندرانی، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال.
• صدر، سیدحسن، نهایة الدرایه.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «ادیب»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۲۰.
