یُنَشَّؤُا (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یُنَشَّؤُا: (یُنَشَّؤُا فِی الْحِلْیَةِ) «یُنَشَّؤُا» از مادّه
«نَشَاَ» به معنای ایجاد چیزی است،
و در اینجا به معنای تربیت شدن
و پرورش یافتن است.
(أَوَمَن يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ) (آيا كسى را كه در ميان زينتها پرورش مىيابد
و به هنگام جدال قادر به تبيين مقصود خود نيست فرزند
خدا مىخوانيد؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: يعنى آيا خدا دختران را فرزند خود گرفته،
و يا اين مشركينند كه از جنس بشر آنهايى را كه در ناز
و نعمت و زر
و زيور بار مىآيند فرزند خدا تصور كردهاند، با اينكه در
بيان و تقرير دليل گفته خود
و اثبات ادعايشان عاجزند
و دليل روشنى ندارند. اين دو صفت كه براى زنان آورده، براى اين است كه زن بالطبع داراى عاطفه
و شفقت بيشترى
و تعقل ضعيفترى از مرد است،
و به عكس مرد بالطبع داراى عواطف كمترى
و تعقل بيشترى است.
و از روشنترين مظاهر قوت عاطفه زن علاقه شديدى است كه به زينت
و زيور دارد،
و از
تقرير حجت و دليل كه اساسش قوه عاقله است ضعيف است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یُنَشَّؤُا»، ص۶۶۴.