یُحادُّونَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یُحادُّونَ: (یُحَآدُّونَ اللَّهَ) «یُحادُّونَ» از
مادّه «محاده» به معنای «مبارزه مسلحانه» و استفاده از حدید (آهن) است، و به مبارزه غیر مسلحانه نیز گفته می‌شود.
بعضی گفته‌اند: «محاده» در اصل، به معنای «ممانعت» است از
مادّه «
حد» که به معنای مانع میان دو شی‌ء است، و لذا به دربان
«حداد» می‌گویند، اما هر دو معنا از نظر نتیجه به هم نزدیک است هر چند از دو ریشه متفاوت گرفته شده.
(إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ كُبِتُوا كَمَا كُبِتَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَقَدْ أَنزَلْنَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ) (كسانى كه با
خدا و پيامبرش دشمنى مى‌كنند خوار شدند آن گونه كه پيشينيان خوار شدند؛ ما آيات روشنى نازل كرديم، و براى
کافران عذاب خواركننده‌اى است)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه محادة كه مصدر فعل يحادون است به معناى ممانعت و مخالفت است. و كلمه كبت به معناى اذلال و خوار كردن است.
و اين آيه شريفه و آيه شريفه بعدش هر چند ممكن است مطلبى جديد و از نو بوده باشد، و بخواهد بفهماند كه مخالفت خدا و رسول او چه عواقبى در پى دارد، و ليكن از ظاهر سياق برمى‌آيد كه به آيه قبل نظر دارد و مى‌خواهد ذيل آن را تعليل نموده، بفهماند كه اگر از مخالفت و تعدى از
حدود خدا نهى كرديم، و دستور داديم كه به خدا و رسول
ایمان بياوريد، براى اين بود كه هر كس با خدا و رسول مخالفت كند ذليل و خوار مى‌شود هم چنان كه امت‌هاى قبل از اين امت، به همين خاطر ذليل شدند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِكَ فِي الأَذَلِّينَ) (كسانى كه با خدا و پيامبرش دشمنى مى‌كنند، آنها در زمره ذليل‌ترين افرادند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آيه مضمون آيه قبلى را كه مى‌فرمود
منافقین از
حزب شیطان و از زيانكارانند تعليل مى‌كند، مى‌فرمايد: به اين علت از خاسرينند كه با مخالفت و لجبازى خود با خدا و رسولش دشمنى مى‌كنند، و دشمنان خدا و رسول در زمره خوارترين خلق خدايند.
بعضى از مفسرين گفته‌اند: علت اينكه تعبير به اذلين آورد، اين بوده كه به طور كلى
ذلت يكى از دو متخاصم به مقدار
عزت طرف ديگر است، و وقتى يك طرف متخاصم خداى عز و جل است، كه همه عزتها از او است، قهرا براى طرف ديگر كه دشمن او است چيزى نمى‌ماند مگر ذلت.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یُحادُّونَ»، ص۶۳۸.
