• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

یَمحُ‌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





یَمْحُ: (وَیَمْحُ اللَّهُ الْباطِلَ)
توجّه داشته باشید که‌ «یمح» در اصل‌ «یمحو» بوده که معمولًا در بسیاری از رسم الخطهای قرآن، «واو» آن ساقط می‌شود مانند «و یدع الانسان بالشر»، «و سندع‌ الزبانیة» در تمام این موارد در رسم الخط امروز «واو» ذکر می‌شود ولی در قرآن‌ها غالباً حذف می‌گردد.



(أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَإِن يَشَأِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَى قَلْبِكَ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ) (آيا مى‌گويند: «او بر خدا دروغ بسته است»؟! در حالى كه اگر خدا بخواهد و تو را دروغ‌گو بداند بر قلب تو مهر مى‌نهد و باطل را محو مى‌كند و حق را به فرمانش پا برجا مى‌سازد؛ به يقين او از آنچه درون سينه‌هاست آگاه است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: تعبير به مضارع (يمحو: محو مى‌كند، و يحق: ثابت مى‌كند) براى اين است كه بر استمرار دلالت كند و بفهماند مساله محو باطل و احقاق حق سنتى است كه خداى تعالى آن را با كلمات خود جارى مى‌سازد. و منظور از كلمات همان وحی است كه خداى تعالى به انبيايش مى‌كند، و کلام ربوبی او است كه مقاصد را به انبيايش تفهيم مى‌كند. ممكن هم هست مراد از كلمات خدا، نفوس انبياء باشد، چون اين نفوس شريفه خاصيت كلام را دارند، كلام از منويات پرده برمى‌دارد، نفوس انبياء هم رازهاى غيبى را هويدا مى‌سازد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. شوری/سوره۴۲، آیه۲۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۷۶۲.    
۳. طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۳۸۶.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۴۵۱.    
۵. شوری/سوره۴۲، آیه۲۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۸۶.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۷۱.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۵۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۳۴.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۴۴.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَمْحُ»، ص۶۶۰.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شوری | لغات قرآن




جعبه ابزار