• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

یَتَجَرَّعُهُ‌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





يَتَجَرَّعُهُ‌: (يَتَجَرَّعُهُ وَ لاَ يَكَادُ يُسِيغُهُ)
يَتَجَرَّعُهُ‌: در اصل از مادّه «جرع» (بر وزن زرع) به معنى «آشاميدن و فروبردن آب» است.
«تجرع» به معنى «جرعه جرعه و به تدريج نوشيدن» است.
«جرعة» نيز به آن مقدار آب يا مايع ديگر گفته مى‌شود كه به يک‌دم و به يک‌دفعه آشاميده شود.



به موردی از کاربرد يَتَجَرَّعُهُ‌ در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - يَتَجَرَّعُهُ‌ (آیه ۱۷ سوره ابراهیم)

(يَتَجَرَّعُهُ وَ لاَ يَكَادُ يُسِيغُهُ وَ يَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَ مَا هُوَ بِمَيِّتٍ وَ مِن وَرَآئِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ) (آن را جرعه جرعه سر مى‌كشد؛ و هرگز حاضر نيست به ميل خود آن را بياشامد؛ و مرگ از هر جا به سراغ او مى‌آيد؛ ولى با اين همه نمى‌ميرد؛ و در پى او، عذاب‌ شديدى است!)

۱.۲ - يَتَجَرَّعُهُ‌ در المیزان و مجمع‌ البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه تجرع به معناى نوشيدن مشروب به طور جرعه جرعه و دائم است، و كلمه اساغة به معناى جريان دادن نوشيدنى‌ها در حلق است، وقتى گفته مى‌شود ساغ الشراب معنايش اين است كه نوشيدنى را در حلق خود مى‌ريخت، و وقتى گفته مى‌شود أسغيته الشراب معنايش اين است كه من نوشيدنى را در حلق او ريختم.

۱.۳ - يَتَجَرَّعُهُ‌ در تفسیر نمونه

آيه مورد بحث دربارۀ سرنوشت شوم جباران و گردنكشان عنيد است كه جايگاه هر ستمگر عنود در ميان آتش سوزان جهنم است و هنگامى كه تشنه مى‌شود از آب «صديد» (آب چركين و بدبوى متعفن) به وى مى‌نوشانند. اين مجرم گناهكار، وقتى كه خود را در برابر چنين نوشابه‌اى مى‌بيند «به زحمت جرعه جرعه آن را سر مى‌كشد و هرگز مايل نيست آن را بياشامد» بلكه به اجبار در حلق او مى‌ريزند. (يَتَجَرَّعُهُ وَ لاٰ يَكٰادُ يُسِيغُهُ)


۱. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۱۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۹۱.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۱۰.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۹۱-۱۹۲.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۹۲.    
۶. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۱۷.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۵۷.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۸.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۳۶.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۱۵.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۷۴.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ط-دار الکتب الاسلامیه‌، ج۱۰، ص۳۰۴.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَتَجَرَّعُهُ‌»، ص۳۶۲.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره ابراهیم | لغات قرآن




جعبه ابزار