• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

یزید بن معاویه اموی (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: یزید بن معاویه اموی.


یزید بن معاویه اموی (۲۶-۶۴ق)، دومین خلیفه اموی بعد از پدرش معاویه بود. وی در سال ۶۰ق به حکومت رسید و مدت خلافت وی به اختلاف ذکر شده و مشهورترین آن سه سال و هشت ماه است.
یزید فردی فاجر، فاسق، شراب‌خوار، تارک الصلاة، زناکار، بوزینه‌باز، سگ‌باز، اهل غنا و شهوت‌پرست بود.
پس از آنکه یزید به خلافت رسید افرادی از جمله امام حسین (علیه‌السّلام) با او بیعت نکردند که سرانجام دستور قتل حضرت را صادر کرد. از دیگر جنایات وی، واقعه حره و قتل عام مردم مدینه به وسیله مسلم بن عقبه در سال ۶۲ق می‌باشد. پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: اولین کسی که سنت مرا تغییر می‌دهد، یزید است.



ابوخالد یزید بن معاویة بن ابی سفیان بن حرب بن امیّه بن عبدشمس اموی قرشی دمشقی، به سال ۲۵ یا ۲۶ و یا ۲۷ق در بیت راس، از نواحی اردن یا حلب یا بیت المقدس به دنیا آمد. وی از پدرش معاویه روایت کرده و افرادی چون پسرش خالد بن یزید و عبدالملک بن مروان از وی روایت کرده‌اند.
وی دومین خلیفه اموی (خلافت ۶۰-۶۴ق) بود و پس از پدرش معاویه بر تخت خلافت نشست. در سال ۵۰ق در سرزمین روم به همراه ابوایوب انصاری با رومیان جنگید.


او در رجب سال ۶۰ در ۳۳ سالگی به حکومت رسید. مدت خلافت وی به اختلاف ذکر شده و مشهورترین آن سه سال و هشت ماه است.


یزید فردی فاجر، فاسق، شرابخوار، تارک الصلاة، زناکار، بوزینه باز، سگ باز، اهل غنا و شهوت پرست بود.
گفته شده که او دارای ذوق شعری نیز بوده و به اشعار عرب آشنایی خوبی داشته است.
[۱۳] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۳، جزء۲، ص۴.



پس از آنکه به خلافت رسید افرادی از جمله امام حسین (علیه‌السّلام) با او بیعت نکردند که سرانجام دستور قتل حضرت را صادر کرد و واقعه سال ۶۱ق را به وجود آورد.
از دیگر جنایات وی، واقعه حره و قتل عام مردم مدینه به وسیله مسلم بن عقبه در سال ۶۲ق می‌باشد. پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: اولین کسی که سنت مرا تغییر می‌دهد، یزید است. گفته‌اند که یزید به دلیل فسق و فجور بیش از حد، از خلافت عزل شد.
[۱۷] سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، تاریخ الخلفاء، ص۲۳۳.



یزید در ۳۸ سالگی در سال ۶۴ق در حُوّارین شام مرد. سال مرگش را مختلف ذکر کرده‌اند.

یزید دارای دیوان شعر است که برخی آن را نقل کرده‌اند. (دیگر منابع:
[۲۵] ذهبی، محمد بن احمد، دول الاسلام، ص۳۷.
[۲۷] قمی، شیخ عباس، تتمة المنتهی، ص۳۸۰.
)


۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۵، ص۲۷۱.    
۲. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۸، ص۲۲۶.    
۳. ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۲۸، ص۱۹.    
۴. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۱، ص۵۲۰.    
۵. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۵، ص۲۷۱.    
۶. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۵، ص۲۷۱.    
۷. یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۴۱.    
۸. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۳۵-۳۶.    
۹. مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۵۰.    
۱۰. مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۶۱.    
۱۱. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، تاریخ الخلفاء، ص۱۵۹.    
۱۲. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۸، ص۲۳۰.    
۱۳. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۳، جزء۲، ص۴.
۱۴. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، تاریخ الخلفاء، ص۲۳۰.    
۱۵. یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۵۰-۲۵۲.    
۱۶. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۵، ص۲۷۳.    
۱۷. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، تاریخ الخلفاء، ص۲۳۳.
۱۸. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۵، ص۴۹۹.    
۱۹. وکیع ضبی، محمد بن خلف، اخبار القضاة، ج۱، ص۲۹۶.    
۲۰. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۸۲۰.    
۲۱. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۸۲۰.    
۲۲. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۵۱.    
۲۳. ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۱۲۵.    
۲۴. بیهقی، ابراهیم بن محمد، المحاسن و المساوی، ص۶۳.    
۲۵. ذهبی، محمد بن احمد، دول الاسلام، ص۳۷.
۲۶. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۱، ص۲۸۶.    
۲۷. قمی، شیخ عباس، تتمة المنتهی، ص۳۸۰.
۲۸. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۳۵.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «یزید اموی»، ج۱، ص۸۵۳.






جعبه ابزار