یحیی بن زیاد حارثی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یحیی بن زیاد حارثی (م حدود
۱۶۰ق)، از شعرای گستاخ و بذله‌گو بود و اشعاری در
مدح سفاح و
مهدی عباسی سروده است.
وی از عمال و استانداران
منصور دوانیقی در
اهواز بود. وی ساکن
بغداد و
قاضی آن شهر و فردی
بلیغ و
فصیح بود.
ابوالفضل یحیی
بن زیاد بن عبیدالله حارثی کوفی، نامش را مختلف آورده‌اند.
وی اهل
کوفه بود
و در آنجا زندگی می‌کرد
و مدتی نیز در بغداد سکونت داشت
و
قاضی آن شهر، فردی بلیغ و فصیح
و از شعرای گستاخ و بذله‌گو بود و اشعاری در مدح سفاح (خلافت
۱۳۲-
۱۳۶ق) و مهدی عباسی (خلافت
۱۵۸-
۱۶۹ق) سروده است.
وی پسردایی ابوالعباس سفاح بود.
در زمان منصور (خلافت ۱۳۶-۱۵۸ق) از عمال و استانداران وی در
اهواز بود.
او به
زندیق شهرت داشت
و از دوستان
مطیع بن ایاس،
حماد عجرد رومی و
والبة بن حباب به شمار می‌رفت.
حارثی سرانجام در حدود ۱۶۰ق
در دوران
مهدی عباسی درگذشت.
از جمله آثار حارثی مجموعه رسائل و
شعر می‌باشد.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «یحیی حارثی»، ج۱، ص۸۳۹.
