یحیی بن حسین فارسی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یحیی بن حسین فارسی (م
۲۳۰ق)، معروف به ابن منجم بغدادی،
ادیب و اخترشناس ایرانی‌تبار
موصلی و از موالیان
مامون در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابوعلی یحیی بن حسین بن ورید فارسی فلکی، ابن منجم بغدادی، ادیب و اخترشناس ایرانی تبار موصلی
و از موالیان مامون (خلافت
۱۹۸-
۲۱۸ق) به شمار می‌رفت. او نخست به
فضل بن سهل پیوست و به احکام نجوم پرداخت و چون فضل کشته شد، به مامون تمایل یافت و به دست او
اسلام آورد.
ابوعلی از طرف او مامور شد که به رصد و اصلاح آلات آن در شماسیه
بغداد و جبل قاسیون در
دمشق بپردازد و او تا مرگ مامون (۲۱۸ق) آن را ادامه داد.
فارسی سرانجام هنگام خروج از
طَرَسُوس وفات یافت و در مقابر قریش
حلب دفن شد.
زِرِکْلِی وفات فارسی را در سال ۲۳۰ق نوشته است.
آثار فارسی عبارت‌اند از: الاغانی (علی الحروف) العود و الملاهی الطبیخ المعاریض مقالة فی ارتفاع سدس ساعة لمعرض مدینة السلام
و الزیج الممتحن.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «یحیی فارسی»، ج۱، ص۸۴۴.
