یحیی بن اسحاق لیثی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یحیی بن اسحاق لیثی (م
۲۹۳ق)،
فقیه، مفسر،
محدث،
ادیب و لغوی
مالکی مذهب قرن سوم هجری
قمری در
اندلس بود.
ابواسماعیل یحیی بن اسحاق بن یحیی بن احمد قرطبی لیثی، مشهور به رقیعه، اهل
قُرْطُبه بود و دانش خویش را نزد بزرگانی چون پدرش
اسحاق بن یحیی،
اسماعیل بن اسحاق قاضی و
احمد بن زهیر فراگرفت.
ابن فرحون وی را در زمره فقهای
مالکی ذکر کرده و می‌نویسد: ابواسماعیل برای
کسب دانش به بلاد مختلفی از قبیل
آفریقا،
مصر و
عراق سفر کرد و از اساتید بسیاری بهره برد.
لیثی علاوه بر
فقه، در
تفسیر قرآن،
حدیث،
ادبیات و
لغت هم توانا بود.
ذهبی مرتبه دانش وی را چندان دانسته که می‌نویسد: بسیاری از طالبان و دانش پژوهان برای درک و فهم احکام با وی به مشورت می‌پرداختند.
از شاگردان و راویان احتمالی وی اطلاعی در دست نیست.
ابو اسماعیل سرانجام در سال ۲۹۳ق و به روایتی
۳۰۳ق در رمله از دنیا رفت.
از ابو اسماعیل تالیفات مبسوطی درباره اختلاف اصحاب
مالک و گفته‌های او بر جای مانده و دیگران برخی از آنها را به اختصار درآورده‌اند.
از نام و عنوان و آثار وی گزارشی نرسیده است. (دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «یحیی قرطبی»، ج۱، ص۸۴۵.
