گنبد حرم پیامبر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
سال ۶۷۸ هجری، توسّط
سلطان قلاوون مملوکی،
گنبدی روی
مرقد مطهر بنا شد، در حالی که تا پیش از آن، تنها،
دیوار این قسمت، قدری از دیوار بخش های
مسجد بالاتر بود.
قبه ساخته شده توسط
قلاوون، در پایین روی ستون‌های مربّعی قرار گرفته؛ اما بخش فوقانی آن به صورت هشت ضلعی درآمده است.
کارهای ساختمانیِ چندی در
سال ۸۵۳ و ۸۷۸ و ۸۸۱ برای سنگ‌‌فرش کردن کف
حجره، بنای مجدّد آن و نیز
تعمیر گنبد، صورت گرفت که در آتش سوزی سال ۸۸۶ آسیب زیادی به
مقصوره و
گنبد رسید، اما
حجره شریفه؛ یعنی محدوده
مرقد، آسیبی ندید.
به دنبال آن در سال ۸۸۷
سلطان قایْتبای گنبد را که در اثر آتش سوزی در
مسجد آسیب دیده بود، از نو
بنا کرد. چند سال بعد باز
گنبد تجدید بنا شد.
در سال ۱۲۳۳ در روزگار
سلطان محمود عثمانی، نیز
گنبد بازسازی شد و تا آن زمان رنگ آن
کبود بود.
در روزگار
سلطان عبدالحمید عثمانی،
گنبد روی مرقد را به رنگ
سبز کردند و از این زمان به بعد، به قُبّة الخضراء شهرت یافت.
طبق رسم، هر از چند سال، رنگی روی رنگ پیشین می کشیدند. جالب آن که در پایین
گنبد، سوراخی باز کرده اند که میان
قبر و
آسمان فاصله‌ای نباشد.
داستان این محفظه از این قرار است که وقتی در
مدینه باران نیامد، مردم در این باره از
عایشه استمداد کردند. او گفت که متوجه قبر پیامبر شوید؛
همسر پیامبر(صلی الله علیه وآله)، به خلاف کسانی که به
تبرک و
توسل اعتقادی ندارند و برای قبر ارزشی قائل نیستند، مردم را به قبر آن
حضرت هدایت کرد از زمانی که
گنبد روی مرقد کشیده شد، این محفظه را در ادامه آن
سنت، باقی گذاشتند تا در وقت کم بارانی، آن را بگشایند و از خداوند طلب باران کنند.
آثار اسلامی مکّه و مدینه، رسول جعفریان، ص۲۳۵.
