بخل عبارت است از خوددارى صاحب نعمت، از انفاق آنچه خداوند به وى ارزانى داشته در جایى که انفاق، محبوب و مطلوب است. طبق برخی آیات قرآن، بخل، سیئه و گناه می باشد.
بر مبنای برخی آیاتسوره اسراء، بخل، سیئه و گناه، نزد خداوند می باشد: ولاتجعل یدک مغلولة الی عنقک... . «هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن، (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حد (نیز) دست خود را مگشای، تا مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرومانی».
