• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

گرفتن خورشید و ماه پس از شهادت امام حسین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: پیامدهای قیام عاشورا.


گرفتن خورشید و ماه پس از شهادت امام حسین، یکی از مباحث مرتبط به پیامدهای تکوینی و حوادث خارق‌العاده پس از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) است. یکی از نشانه‌های عظمت حادثه عاشورا، رخدادهای شگفتی است که غالباً آنها شکل خرق عادت داشته و در پی شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) به وقوع پیوست. یکی از این رخدادهای عجیب، وقوع تغییر در آسمان و اوضاع افلاک پس از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) است.



حادثه عاشورا از لحاظ ماهیت، اهداف و آثاری که بر جای نهاد، یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای تاریخ بشر است؛ چراکه قهرمان حادثه، امامی معصوم اسـت کـه بـه منظـور حفظ کامل‌ترین و آخرین دین الهی، جان خود را فدا کرد. رخدادهای شگفتی که در پی شهادت آن حضرت، در جهان هستی پدید آمد، گواهی بر عظمت قیام او و شدت فاجعه شهادتش است. در یک نگاه گذرا بـه مـتـون تاریخی و روایی شیعه و اهل سنت، گزارش‌های بسیاری از این دست حوادث به چشم می‌خورد که در مجموع، گویای آن است که این حادثه، در میان حوادث رخ داده در تمام تاریخ بشر، اهمیت خاصی دارد و بدین لحاظ درخور دقت و بررسی ویژه است. یکی از حوادث عجیبی که در روز عاشورا و پس از شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) رخ داد، کسوفی بود که موجب تیرگی عجیب آسمان و حتی رؤیت ستارگان شد.
بنابر نقل منابع تاریخی هنگامی که امام حسین (علیه‌السّلام) به شهادت رسید، خورشید گرفت و آن‌قدر تاریک شد که هنگام ظهر ستاره‌های آسمان ظاهر گردیدند:
«لَمّا قُتِلَ الحُسَینُ بنُ عَلِیٍّ (علیه‌السّلام) کَسَفَتِ الشَّمسُ کَسفَةً بَدَتِ الکَواکِبُ نِصفَ النَّهارِ، حَتّی ظَنَنّا انَّها هِیَ»؛ «هنگامی که حسین (علیه‌السّلام) کشته شد، خورشید چنان گرفت که در میانه روز، ستارگان، هویدا شدند، تا آن جا که پنداشتیم خورشیدْ گرفتگیِ قیامت است.»
«لَمّا قُتِلَ الحُسَینُ (علیه‌السّلام) اسوَدَّتِ السَّماءُ، وظَهَرَتِ الکَواکِبُ نَهارا، حَتّی رَاَیتُ الجَوزاءَ عِندَ العَصرِ، وسَقَطَ التُّرابُ الاَحمَرُ»؛«هنگامی که حسین (علیه‌السّلام) شهید شد، آسمان، سیاه گشت و در روز، ستاره‌ها پیدا شدند و حتّی ستاره جوزا را در عصر دیدم، و خاک سرخ بارید.»
«لَمّا قُتِلَ الحُسَینُ (علیه‌السّلام) صارَ الوِرسُ دَما، وَ انکَسَفَتِ الشَّمسُ الی ثَلاثَةِ اسباتٍ، وما فِی الاَرضِ حَجَرٌ الّا وتَحتَهُ دَمٌ»؛ «هنگامى كه امام حسين (علیه‌السّلام)كشته شد، سرخاب خون شد و خورشيد تا سه هفته گرفت و سنگى در زمين نبود، مگر آن كه زيرش خون بود.»
این حادثه به همراه بعضی رخدادهای دیگر وضعیتی پدید آورد که به گفته برخی شاهدان، مـردم گمان کردند قیامت برپا شده است. افزون بر این، برخی محدثان متاخر، از بروز خسوف در شام عاشورا نیز خبر داده‌اند. سخن علامه مجلسی در این باره چنین است: «رایت فی کثیر من کتب الخاصة والعامة وقوع الکسوف والخسوف فی یوم عاشوراء ولیلته.»


۱. ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، باب ۲۴، ص۷۹، ح۲.    
۲. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۶، ص۴۳۳.    
۳. عساکر، علی بن حسن، تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۲۲۸.    
۴. ابن حجر، احمد، تلخیص الحبیر، ج۲، ص۱۹۰.    
۵. بیهقی، احمد بن حسین، السنن الکبری، ج۳، ص۳۳۷.    
۶. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۷، ص۳۴۶.    
۷. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۷، ص۳۴۷.    
۸. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۷، ص۳۴۶.    
۹. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۷، ص۳۴۷.    
۱۰. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۷، ص۳۴۸.    
۱۱. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۷، ص۳۴۹.    
۱۲. بیهقی، احمد بن حسین، السنن الکبری، ج۳، ص۴۶۸.    
۱۳. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۶، ص۴۳۳.    
۱۴. عساکر، علی بن حسن، تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۲۲۸.    
۱۵. ابن حجر، احمد، تلخیص الحبیر، ج۲، ص۱۹۰.    
۱۶. بیهقی، احمد بن حسین، السنن الکبری، ج۳، ص۳۳۷.    
۱۷. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۵۵، ص۱۵۳.    



• پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۲، ص۱۸۸-۱۸۹.






جعبه ابزار