کِتاب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كِتاب، کُتِبَ و كتابة (به کسر کاف و فتح تاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای نوشتن، آن در اصل به معنى جمع كردن است.
كُتابّ (به ضم کاف و فتح باء) مثل طلّاب، جمع كاتب مى‌باشد، موارد زيادى از آن در
نهج البلاغه آمده است.
کَتِیبه (به فتح کاف و کسر تاء) به معنای قشون است که فقط يک بار در نهج البلاغه آمده است.
كِتاب و كُتِبَ و كِتابة:
به معنای نوشتن، آن در اصل به معنى جمع كردن است. «كتبت القربة» يعنى مشک دوختم كه عبارت اخراى جمع كردن دو چرم به وسيله دوختن است. على هذا نوشتن را كتابت گويند كه حرف با حرف و كلمه با كلمه جمع مى‌شود، مكاتبه بين الاثنين است.
كُتابّ (مثل طلّاب) جمع كاتب مى‌باشد، موارد زيادى از آن در نهج البلاغه آمده است.
کَتِیبه قشون، به قولى قسمتى از قشون است كه جمع شده، آن فقط يک بار آمده است.
چنان كه
حضرت علی (علیه‌السلام) فرموده:
«ثُمَّ أَخْرُجَ فِي كَتِيبَة أَتْبَعُ أُخْرَى» (خارج گردم و همچون تيرى در جعبه خالى اين طرف و آن طرف افتم.)
کتیبه فقط يک بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کتاب»، ج۲، ص۸۹۳.
