کُفْران (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کُفْران (به ضم کاف و سکون فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
انکار نعمت و ناسپاسی است.
کُفْران: در
انکار نعمت و ناسپاسی به کار رود.
(فَمَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا کُفْرانَ لِسَعْیِهِ) یعنی: «هر که از روی
ایمان اعمال شایسته را انجام دهد به سعی او ناسپاسی نیست و
خدا آن را نادیده نخواهد گرفت، بلکه پاداش خواهد داد».
در
آیات (وَ اشْکُرُوا لِی وَ لا تَکْفُرُونِ) (و
شکر مرا به جاى آوريد و نعمت‌هاى مرا كفران نكنيد)
و
(لِیَبْلُوَنِی اَ اَشْکُرُ اَمْ اَکْفُرُ) (...تا مرا
آزمایش كند كه آيا شُكر او را به جا مى‌آورم يا كفران مى‌كنم؟!)
مراد از
کفر، ناسپاسی است.
ایضا در
(وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَکَ الَّتِی فَعَلْتَ وَ اَنْتَ مِنَ الْکافِرِینَ) یعنی: «ای
موسی کردی کارت را که کردی (و قبطی را کشتی) حال آنکه به نعمت من از ناسپاسان بودی».
این لفظ فقط یک بار در
قرآن آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کفر"، ج۶، ص۱۲۲.
