• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کُفو (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





کُفو: (وَ لَمْ یَکُنْ لَّهُ کُفُواً اَحَدٌ)
«کُفو» در اصل، به معنای هم‌طراز در مقام و منزلت و قدر است، و سپس به هر گونه شبیه و مانند اطلاق می‌شده است.



(وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ) (و براى او هيچ‌گاه شبيه و مانندى نبوده است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كفو چه اينكه كفو در ذات خدای تعالی فرض شود و چه كفو در فعل او، وقتى تصور دارد كه كفو فرضى در عملى كه در آن عمل كفو شده مستقل در ذات خود و بى‌نياز از خداى تعالى باشد، و گفتيم كه خداى تعالى صمد است و صمد على الاطلاق هم هست، يعنى همان كفو فرضى در آن عمل كه كفو فرض شده محتاج او است و بى‌نياز از او نيست، پس كفو هم نيست. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. اخلاص/سوره۱۱۲، آیه۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۱۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۵۹.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۴۷۷.    
۵. اخلاص/سوره۱۱۲، آیه۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۰۴.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۶۷۴.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۸۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۳۷۴-۳۷۵.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۶۲-۸۶۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «کُفو»، ص۴۶۳.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره اخلاص | لغات قرآن




جعبه ابزار