علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كفو چه اينكه كفو در ذات خدای تعالی فرض شود و چه كفو در فعل او، وقتى تصور دارد كه كفو فرضى در عملى كه در آن عمل كفو شده مستقل در ذات خود و بى‌نياز از خداى تعالى باشد، و گفتيم كه خداى تعالى صمد است و صمد على الاطلاق هم هست، يعنى همان كفو فرضى در آن عمل كه كفو فرض شده محتاج او است و بى‌نياز از او نيست، پس كفو هم نيست.
