کُبَّت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کُبَّت: (فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ) «کُبَّت» از مادّه «
کبّ» (بر وزن جدّ) در اصل به معنای
افکندن چیزی به صورت بر زمین است و بنابراین، ذکر «وُجُوه» (صورت‌ها) در
آیه فوق از باب تاکید است.
(وَمَن جَاء بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ) (و آنها كه كار بدى انجام دهند، به صورت در آتش افكنده مى‌شوند؛ آيا جزايى جز آنچه عمل مى‌كرديد خواهيد داشت؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه كبت از كب به معناى به رو انداختن كسى است، پس در حقيقت عملى است كه بر شخص واقع مى‌شود، نه بر روى او و اگر نسبت آن را به روى آنان داده، از باب مجاز عقلى است و گرنه اصل آن كبوا على وجوههم- بر روی‌ها افتادند بوده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «کُبَّت»، ص۴۵۴-۴۵۵.
