کَیْفَ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَیْفَ (به فتح کاف و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم غالبا اسم استفهام است. در غالب
آیات قرآن توأم با تنبيه و
تعجّب است و در بسيارى از آنها توأم با
توبیخ می‌باشد.
کَیْفَ غالبا اسم
استفهام است مثل «کیف زید». در غالب آيات
قرآن توأم با تنبيه و تعجّب است و در بسيارى از آنها توأم با توبيخ می‌باشد.
کیف در غالب آیات قرآن توام با تنبیه و تعجّب است. مانند
(کَیْفَ تَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ کُنْتُمْ اَمْواتاً فَاَحْیاکُمْ) (چگونه به
خداوند کفر مى‌ورزيد، در حالى‌كه شما مردگان و اجسام بى‌روحى بوديد.)
در بسیاری از آیات کیف توام با توبیخ می‌باشد مانند
(انْظُرْ کَیْفَ یَفْتَرُونَ عَلَی اللَّهِ الْکَذِبَ) (ببين چگونه بر خدا دروغ مى‌بندند.)
در آیاتی نظیر
(اِنَّهُ فَکَّرَ وَ قَدَّرَ - فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ) (او براى مبارزه با قرآن انديشه كرد و نقشه‌اى
شیطانی كشيد. مرگ بر او! چگونه نقشه‌اى كشيد.)
(ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ) (باز هم مرگ بر او، چگونه نقشه كشيد.)
ظاهرا به معنی حال است. او فکر کرد و اندازه گرفت پس ملعون است در هر حال که‌اندازه گرفت.
•
قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «کیف»، ج۶، ص۱۷۲.
