• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کَهْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





كَهْل (به فتح کاف و سکون هاء) از واژگان نهج البلاغه و به معنی ما‌بين جوانى و پيرى (ميان‌سال) است، به قولى كهولت رسيدن به چهل و سه سالگى است. این لفظ فقط دو بار در نهج البلاغه آمده است. كَواهِل (به فتح کاف و کسر هاء) جمع كاهل و به معنى شانه انسان و گردن او است.



كَهْل به معنی ما‌بين جوانى و پيرى (ميان‌سال) است، به قولى كهولت رسيدن به چهل و سه سالگى است.


در وصف رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرموده: «خَيْرَ الْبَرِيَّةِ طِفْلاً، وَأَنْجَبَهَا كَهْلاً» «بهترين بشر در كودكى و نجيب‌ترين آن در ميان‌سالى و بزرگى بود.» (شرح‌های خطبه: )
و درباره درياى اعماق زمين فرموده: «فَخَضَعَ جِمَاحُ الْمَاءِ الْمُتَلاَطِمِ... وَذَلَّ مُسْتَخْذِياً إِذْ تَمعَّكَتْ عَلَيْهِ بِكَوَاهِلِهَا، فَأَصْبَحَ... سَاجِياً مَقْهُوراً» «سركشى آب متلاطم و مذاب درون زمين، خاضع و ذليل شد آن‌گاه كه سطح زمين و قسمت منجمد آن شانه‌هايش بر روى آن گذاشت، پس آرام و مقهور گرديد.» (شرح‌های خطبه: ) كَواهِل جمع كاهل به معنى شانه انسان و گردن او است.


این لفظ فقط دو بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۱۸.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۴۶۷.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۳۲، خطبه ۱۰۴.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۲۰۰، خطبه ۱۰۳.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۵۱، خطبه ۱۰۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۲۱، خطبه ۱۰۵.    
۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۱.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۳.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۴، ص۴۴۵-۴۴۶.    
۱۰. هاشمی خویی، میرزا حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۲۱۸.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۱۱۷.    
۱۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۹۶-۱۹۷، خطبه ۹۰.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ص۱۷۳، خطبه ۸۹.    
۱۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۱، خطبه ۹۱.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۸۹، خطبه ۹۱.    
۱۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۷۱.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۷۷۵.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۴، ص۱۴۱.    
۱۹. هاشمی خویی، میرزا حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۱۰.    
۲۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۴۳۷.    
۲۱. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۳۲، خطبه ۱۰۴.    
۲۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۱۹۶-۱۹۷، خطبه ۹۰.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته ازمقاله «کهل»، ج۲، ص۹۱۸-۹۱۹.    






جعبه ابزار